ΠΡΩΤΟΤΥΠΟ σενάριο, ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ εφέ,
ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΕΣ λήψεις, ΜΟΝΑΔΙΚΕΣ ερμηνείες
και ΑΝΑΤΡΙΧΙΑΣΤΙΚΕΣ σκηνές.
Η ταινία είναι τόσο ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΗ που ακόμα και οι εξωγήινοι θα σας φανούν πραγματικοί!
Η ταινία είναι τόσο ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΗ που ακόμα και οι εξωγήινοι θα σας φανούν πραγματικοί!
Εξωγήινο διαστημόπλοιο εμφανίζεται στον ουρανό του Γιοχάνεσμπουργκ. Η ανθρωπότητα παρακολουθεί με κομμένη την ανάσα την πρώτη επαφή περιμένοντας μια κίνηση εκ μέρους των εξωγήινων. Μετά από τρεις μήνες απραξίας αποφασίζεται εισβολή στο διαστημόπλοιο προκειμένου να μαθευτεί τι επιτέλους συμβαίνει. Εκεί οι "εισβολείς" θα βρεθούν αντιμέτωποι με μια φρικτή εικόνα... Ένα εκατομμύριο, εντομόμορφοι, υποσιτισμένοι, εξαθλιωμένοι εξωγήινοι να τους κοιτάνε απαθείς.
Η κυβέρνηση της νοτίου Αφρικής έχοντας τα μάτια της ανθρωπότητας καρφωμένα πάνω της αποφασίζει να βοηθήσει -όχι με ιδιαίτερη όρεξη- τους εξωγήινους, στήνοντας ένα καταυλισμό ακριβώς κάτω από εκεί που αιωρείται το διαστημόπλοιο.
28 χρόνια αργότερα ο καταυλισμός έχει γίνει γκέτο. Κανείς εξωγήινος δεν μπορεί να βγει, κανείς γήινος -επίσημα- δεν μπορεί να μπει. Με τον πληθυσμό του Γιοχάνεσμπουργκ στα όρια της εξέγερσης, αποφασίζεται η μετακίνηση των εξωγήινων κάπου μακριά από τους ανθρώπους...
Το District 9 είναι πολύ σκληρή ταινία. Δεν έχει χαριτωμένους εξωγήινους με μεγάλα μάτια που να προκαλούν τη συμπάθεια. Αντιθέτως έχει άσχημα εντομόμορφα, αποβλακωμένα από τις στερήσεις πλάσματα. Πλάσματα που τα χτυπούν, τα εκμεταλλεύονται, τα σκοτώνουν και τα βασανίζουν. Πλάσματα πάνω στα οποία γίνονται πειράματα προκειμένου να ανακαλυφθεί το κλειδί που θα επιτρέψει στις διάφορες πολυεθνικές να αποκτήσουν πρόσβαση στην -πολύ ανώτερη- τεχνολογία τους.
Οι εικόνες χτυπούν στο στομάχι σαν γροθιά. Δεν έχουν περάσει και πολλά χρόνια από τότε που σε μια μεριά του κόσμου άνθρωπος έκανε τα ίδια σε άνθρωπο επειδή δεν ήταν ξανθός, γαλανομάτης και άρειος. Αν είμαστε ικανοί να καταφύγουμε σ' αυτές τις φρικαλεότητες για τα λεφτά, το πετρέλαιο, την εξουσία, τη θρησκεία κλπ, πόσο πιο εύκολα θα μπορούσαμε να το κάνουμε σε μια ξένη, άσχημη και αλλόκοτη μορφή ζωής, ειδικά όταν τα αναμενόμενα κέρδη είναι πέρα από κάθε φαντασία;
Πού μπορεί να μας ωθήσει η ξενοφοβία, η μισαλλοδοξία και ο ρατσισμός και το στυγνό κυνήγι του κέρδους; Πού είναι αυτή η γραμμή που χωρίζει τον Άνθρωπο από το Κτήνος;
Με κόστος μόλις 30.000.000 δολάρια, με τη χρηματοδότηση του Peter Jackson και σκηνοθεσία και σενάριο του Neill Blomkamp, η ταινία βάζει τα γυαλιά στο Hollywood και στις χαζοχαρούμενες παραγωγές τύπου Steven Spielberg, τολμώντας να κάνει μια βαθιά ενδοσκόπηση στον ανθρώπινο ψυχισμό και τα σκοτεινά του ένστικτα.
Το District 9 είναι μια ταινία που -λάτρεις ή όχι της επιστημονικής φαντασίας- δεν πρέπει να χάσετε.
Από τα πιο αξιόλογα θρίλερ επιστημονικής φαντασίας που "παντρεύουν" εύστοχα και σε βάθος την περιπέτεια δράσης με την παγκόσμια πολιτική, την οικολογική συνείδηση και τις κοινωνικές ευαισθησίες καυτηριάζοντας επίκαιρα και με σύγχρονη διεισδυτική ματιά την τεχνολογική επανάσταση, τα φιλοσοφικά ερωτήματα για την αιωνιότητα, την εξωγήινη ύπαρξη και την απληστία της ανθρωπότητας επί της ύλης. Από τις ελάχιστες φορές, που βλέπουμε σε ταινίες του είδους, τους ρόλους αντεστραμμένους (καλοί οι εξωγήινοι, υποφέρουν από τους κακούς και βάρβαρους ανθρώπους).
Καλύτερο ξεκίνημα για το φέρελπι οραματιστή σκηνοθέτη Νιλ Μπλόμκαμπ, δε μπορούσε να υπάρξει. Από καλλιτεχνικής και αισθητικής άποψης, βάζει ψηλά τον πήχη αποδεικνύοντας ότι διαθέτει πολύπλευρο ταλέντο και ακόρεστη έμπνευση. Μαζί με τον Ντάνκαν Τζόουνς του MOON, διαμορφώνουν ένα ρεύμα ρεβιζιονισμού στο είδος της επιστημονικής φαντασίας, με ριζοσπαστικές ιδέες. Θα περιμένουμε με αγωνία την συνέχεια...
Μια από τις πιο ευχάριστες προκλήσεις για τον σκηνοθέτη ήταν η ευκαιρία που του δόθηκε να δημιουργήσει την προσωπική του μορφή εξωγήινης ζωής για τη μεγάλη οθόνη. Και σίγουρα δε διάλεξε την εύκολη οδό: οι εξωγήινοι του Μπλόμκαμπ δε θυμίζουν χαριτωμένα πλασματάκια που ζητούν τη συμπάθειά μας. Αντίθετα, είναι τρομακτικά, σκληρά όντα, και η μορφή τους παραπέμπει στην ανατομία των εντόμων. Στην πράξη, οι εξωγήινοι είναι ένα πάντρεμα πραγματικής κατασκευής και οπτικών εφέ, αφού η σωματική τους διάπλαση, με τις λεπτές μέσες και τα ασύμμετρα πόδια, δεν ήταν δυνατόν να παρασταθεί διαφορετικά και να μπει σε κίνηση. «Κάποιοι χαρακτήρες, όπως ο Λιτλ Σι Τζέι, δημιουργήθηκαν εξ’ ολοκλήρου στον υπολογιστή» εξηγεί ο υπεύθυνος οπτικών εφέ Τζο Ντάνκλεϊ. «Τα συγκεκριμένα όντα έχουν απίστευτα λεπτή μέση και δεν είναι εύκολο να κατασκευαστούν στην πράξη». Παρ’ όλα αυτά, σε όλες τις περιπτώσεις, δημιουργήθηκαν ρεαλιστικά μοντέλα από σιλικόνη ή με διάφορες τεχνικές προσθετικής, που χρησίμευσαν ως σημείο αναφοράς κατά τα γυρίσματα.
«O Νιλ Μπλόμκαμπ είναι ένας συναρπαστικός νέος σκηνοθέτης», λέει ο Πίτερ Τζάκσον, γνωστός δημιουργός της τριλογίας ‘Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών’. «Τον γνώρισα όταν συζητούσαμε να γυρίσουμε την κινηματογραφική εκδοχή του video game “Halo”. Η ταινία δεν έγινε ποτέ, αλλά η συνεργασία μας με τον Νιλ ήταν τόσο καλή που, όταν μας πρότεινε την ιδέα για το φιλμ ‘District 9’, αποφασίσαμε να τον βοηθήσουμε στο κινηματογραφικό του ντεμπούτο». Ο Μπλόμκαμπ εμπνεύστηκε από τις κλασικές ταινίες επιστημονικής φαντασίας καθώς και από το Γιοχάνεσμπουργκ των παιδικών του χρόνων (ο σκηνοθέτης γεννήθηκε και έζησε εκεί μέχρι τα 18 του χρόνια, οπότε και μετακόμισε στον Καναδά). Η αρχική πρόθεση του Μπλόμκαμπ ήταν να δημιουργήσει μια αντισυμβατική ταινία που θα συνδύαζε διάφορα κινηματογραφικά στυλ.
«Το έργο μεταπηδά από το μυθοπλαστικό στο ακραία ρεαλιστικό» σχολιάζει ο σκηνοθέτης. «Δραματικές σκηνές, υλικό που θυμίζει ντοκιμαντέρ, καθώς και πραγματικό υλικό αρχείου από το South African Broadcasting Corporation, όλα γίνονται τμήμα της ίδιας ιστορίας». Η ταινία μιμείται επίσης τις ζωντανές αναμεταδόσεις που μας προσφέρονται 24 ώρες το 24ωρο από την τηλεόραση, το ίντερνετ και άλλες ειδησεογραφικές πηγές.
Η ιδέα για το φιλμ ‘District 9’ ξεκίνησε από τη μικρού μήκους ταινία του Νιλ Μπλόμκαμπ ‘Alive in Jo’burg’, όπου ο σκηνοθέτης συστήνει στους κατοίκους του Γιοχάνεσμπουργκ μια ομάδα διαγαλαξιακών επισκεπτών. Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας αυτής, ο σκηνοθέτης ανακάλυψε ότι το θέμα του έφερνε στην επιφάνεια την πραγματική ξενοφοβία που αισθάνονται οι κάτοικοι του Γιοχάνεσμπουργκ απέναντι στους λαθρομετανάστες από τις γειτονικές χώρες. Αντίστοιχα, επειδή και η μεγάλου μήκους ταινία εκτυλίσσεται στη Νότια Αφρική, πολλοί μπορεί να υποθέσουν ότι αποτελεί μια άμεση μεταφορά για τα πολλά και ποικίλα προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα εδώ και χρόνια. Παρ’ όλα αυτά, ο σκηνοθέτης και οι παραγωγοί ισχυρίζονται ότι, ενώ είναι αδύνατον να απομονώσεις το έργο από το περιβάλλον στο οποίο γυρίστηκε, δεν υπήρχε πρόθεση για κάποιο αντίστοιχο παραλληλισμό…
Δείτε και το trailer:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου