Ένα καταιγιστικά γρήγορο μυθιστόρημα με πανέξυπνη πλοκή, που θα σας κρατήσει σε αγωνία ως την τελευταία σελίδα!
Ο Χένρικ Πέτερσον, γνωστός σε όλους ως ΧΠ, είναι ένας περιθωριακός τύπος με περιορισμένες ηθικές αναστολές.
Καθώς ταξιδεύει με τον προαστιακό της Στοκχόλμης, βρίσκει ένα κινητό τηλέφωνο που… θα αλλάξει τη ζωή του για πάντα. Μέσω μηνυμάτων που του απευθύνονται με το όνομά του, το τηλέφωνο τον καλεί να συμμετάσχει στο «Παιχνίδι».
Η πρόσκληση αποδεικνύεται πολύ δελεαστική για να της αντισταθεί, και ο ΧΠ σύντομα καταλήγει να αναλαμβάνει μια σειρά από όλο και πιο επικίνδυνες αποστολές, από ανόητες φάρσες έως εγκληματικές ενέργειες…
Όταν, όμως, η αδελφή του σύρεται κι αυτή στην καταιγιστική δράση του «Παιχνιδιού», η διασκέδαση μετατρέπεται γρήγορα σε τρόμο. Καθώς οι ζωές τους στροβιλίζονται εκτός ελέγχου, ο ΧΠ έρχεται αντιμέτωπος με μια αναπάντεχη πρόκληση. Θα καταφέρει να ξεγελάσει το «Παιχνίδι» πριν να είναι πολύ αργά ή θα καταλήξει πιόνι του;...
Σελίδες Νοσταλγίας/Παναγιώτης Πλαφουτζής: Ένα μυθιστόρημα με μια πολύ έξυπνη βασική ιδέα, ζωντανό, με γρήγορο -ή ακόμα και καταιγιστικό, σε ορισμένα σημεία- ρυθμό, το οποίο θα μπορούσε άνετα να γυριστεί και σε ταινία. Ωστόσο, παρά τα παραπάνω θετικά στοιχεία, δεν μπορώ να πω σε καμία περίπτωση ότι μου άρεσε ιδιαίτερα. Και είναι η πρώτη φορά που κάποιο βιβλίο με τέτοια χαρακτηριστικά δεν με κερδίζει. Προσπαθώντας να εντοπίσω το γιατί, τείνω να καταλήξω ότι μάλλον τελικά δεν είμαι οπαδός της σκανδιναβικής λογοτεχνίας. Κανένα βιβλίο του συγκεκριμένου είδους δεν με έχει ενθουσιάσει, ανεξάρτητα σε ποια κατηγορία ανήκει, αν είναι αστυνομικό, αν είναι θρίλερ ή οτιδήποτε άλλο. Αν και γνωρίζω την αποδοχή που έχουν σε μεγάλη μερίδα αναγνωστών οι Σκανδιναβοί συγγραφείς, εμένα αδυνατούν να με συνεπάρουν τα έργα τους και τους θεωρώ -τους περισσότερους από αυτούς- τουλάχιστον υπερεκτιμημένους. Κι αν και πιστεύω ότι έχουν έξυπνες ιδέες, δεν βρίσκω καλό ούτε τον τρόπο γραφής τους, ούτε το πως αναπτύσσουν τους χαρακτήρες τους. Και τελικά, ίσως αυτό να είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα στα βιβλία τους: οι προβληματικοί χαρακτήρες/πρωταγωνιστές τους. Αδυνατώ να ταυτιστώ με τους χαρακτήρες αυτούς και προφανώς δεν ευθύνεται μόνο ο τρόπος ζωής τους -πραγματικά διαφορετικός από τον δικό μας μεσογειακό, αλλά η αδυναμία των συγγραφέων να τους προσδώσουν την κατάλληλη ευαισθησία, ώστε να μπορέσω να ταυτιστώ μαζί τους ως αναγνώστης. Από αυτό το λάθος δεν ξεφεύγει ούτε το "Παιχνίδι", που μπορεί να σε κερδίζει με την πλοκή αλλά δεν παύεις να το διαβάζεις μάλλον αποστασιοποιημένα, παρακολουθώντας τις περιπέτειες των πρωταγωνιστών, χωρίς να "δένεσαι" μαζί τους και -παρότι η αγωνία ανεβαίνει σε κάποια σημεία, εσύ ακόμη και τότε αδιαφορείς αν θα καταφέρουν τελικά να επιτύχουν τους στόχους τους...
Κριτική: ✰✰✰✰✰✰✮✮✮✮ 6/10
Σελίδες Νοσταλγίας/Παναγιώτης Πλαφουτζής: Ένα μυθιστόρημα με μια πολύ έξυπνη βασική ιδέα, ζωντανό, με γρήγορο -ή ακόμα και καταιγιστικό, σε ορισμένα σημεία- ρυθμό, το οποίο θα μπορούσε άνετα να γυριστεί και σε ταινία. Ωστόσο, παρά τα παραπάνω θετικά στοιχεία, δεν μπορώ να πω σε καμία περίπτωση ότι μου άρεσε ιδιαίτερα. Και είναι η πρώτη φορά που κάποιο βιβλίο με τέτοια χαρακτηριστικά δεν με κερδίζει. Προσπαθώντας να εντοπίσω το γιατί, τείνω να καταλήξω ότι μάλλον τελικά δεν είμαι οπαδός της σκανδιναβικής λογοτεχνίας. Κανένα βιβλίο του συγκεκριμένου είδους δεν με έχει ενθουσιάσει, ανεξάρτητα σε ποια κατηγορία ανήκει, αν είναι αστυνομικό, αν είναι θρίλερ ή οτιδήποτε άλλο. Αν και γνωρίζω την αποδοχή που έχουν σε μεγάλη μερίδα αναγνωστών οι Σκανδιναβοί συγγραφείς, εμένα αδυνατούν να με συνεπάρουν τα έργα τους και τους θεωρώ -τους περισσότερους από αυτούς- τουλάχιστον υπερεκτιμημένους. Κι αν και πιστεύω ότι έχουν έξυπνες ιδέες, δεν βρίσκω καλό ούτε τον τρόπο γραφής τους, ούτε το πως αναπτύσσουν τους χαρακτήρες τους. Και τελικά, ίσως αυτό να είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα στα βιβλία τους: οι προβληματικοί χαρακτήρες/πρωταγωνιστές τους. Αδυνατώ να ταυτιστώ με τους χαρακτήρες αυτούς και προφανώς δεν ευθύνεται μόνο ο τρόπος ζωής τους -πραγματικά διαφορετικός από τον δικό μας μεσογειακό, αλλά η αδυναμία των συγγραφέων να τους προσδώσουν την κατάλληλη ευαισθησία, ώστε να μπορέσω να ταυτιστώ μαζί τους ως αναγνώστης. Από αυτό το λάθος δεν ξεφεύγει ούτε το "Παιχνίδι", που μπορεί να σε κερδίζει με την πλοκή αλλά δεν παύεις να το διαβάζεις μάλλον αποστασιοποιημένα, παρακολουθώντας τις περιπέτειες των πρωταγωνιστών, χωρίς να "δένεσαι" μαζί τους και -παρότι η αγωνία ανεβαίνει σε κάποια σημεία, εσύ ακόμη και τότε αδιαφορείς αν θα καταφέρουν τελικά να επιτύχουν τους στόχους τους...
Κριτική: ✰✰✰✰✰✰✮✮✮✮ 6/10
Ο Άντερς ντε λα Μοτ, πρώην αξιωματικός της αστυνομίας της Στοκχόλμης, εργαζόταν μέχρι πρόσφατα ως Διευθυντής Ασφαλείας σε μια από τις μεγαλύτερες εταιρείες Πληροφορικής του κόσμου. Πλέον ζει στη νότια Σουηδία και συνεργάζεται με διεθνείς εταιρείες ως σύμβουλος ασφαλείας.
Συγγραφέας: Anders de la Motte
Μετάφραση: Χριστίνα Σωτηροπούλου
Σελίδες: 416
Διαστάσεις: 14 x 20,5 εκ.
Χρώμα: Μονόχρωμο
Εξώφυλλο: Μαλακό
ISBN: 978-960-461-613-8
Αρχική τιμή: €14,40
Εκδόσεις: Κλειδάριθμος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου