Η εκδήλωση για την παρουσίαση του βιβλίου «Ο Αγαπημένος Ήρωας των Παιδιών»

Μια πραγματική συζήτηση για τη Λογοτεχνία, τη Φαντασία, τα Κόμικς, τους αγαπημένους Χάρτινους Ήρωες και την αναβίωσή τους στη σύγχρονη εποχή. Άνθρωποι όπως οι Τζίμμυ Κορίνης, Λεωκράτης Ανεμοδουράς, Παναγιώτης Πλαφουτζής, Χρήστος Νάστος, Κώστας Φραγκιαδάκης, Βαγγέλης Γεωργάκης, Κωνσταντίνος Μπαρμπάτσης, Νίκος Νικολαΐδης και Σταμάτης Μαμούτος, με εμπειρία, γνώση και πάθος, κατέθεσαν ψυχή το Σάββατο (όπως άλλωστε κάνουν κάθε μέρα στο πεδίο τους)...

Αποτελεί συχνό φαινόμενο η μεταφορά λογοτεχνικών κειμένων σε κόμικς. Τι συμβαίνει, όμως, όταν τα κόμικς επηρεάζουν τη λογοτεχνική αφήγηση;

Το Σάββατο 5 Μαρτίου 2016 παρουσιάστηκε το πιο πρόσφατο μυθιστόρημα του Βαγγέλη Γεωργάκη "Ο Αγαπημένος ήρωας των παιδιών" στον φυσικό του χώρο, στη φιλόξενη Λέσχη Φίλων Κόμικς.

Το αναγνωστικό κοινό είχε την ευκαιρία να γνωρίσει το μυθιστόρημα που γέννησε η ελληνική κρίση και εμπνεύστηκε από αγαπημένους χάρτινους ήρωες όπως είναι ο Μίκυ Μάους και κυρίως ο Γιώργος Θαλάσσης (Μικρός Ήρωας). Μέσα από τα λόγια ψυχής των ομιλητών: Παναγιώτη Πλαφουτζή (συγγραφέας, μελετητής), Χρήστου Νάστου (εκδότης, ερευνητής), Κώστα Φραγκιαδάκη (εικονογράφος) και Κωνσταντίνου Μπαρμπάτση (μέλος της ΛΕΦΙΚ), φάνηκε περίτρανα ότι όσοι έχουν διαβάσει το συγκεκριμένο μυθιστόρημα συμφωνούν πως μέσα από την αυθεντική συγγραφική πένα του Βαγγέλη Γεωργάκη ανακάλυψαν το μυθιστόρημα που σφραγίζει μια ολόκληρη εποχή, τη δική μας εποχή.

Ο συγγραφέας μαζί με τους Χρήστο Νάστο και Παναγιώτη Πλαφουτζή

Ο κόσμος είχε αρχίσει να συγκεντρώνεται από νωρίς στον πρώτο όροφο της ΛΕ.ΦΙ.Κ.

Η Ζωή, η Ειρήνη και ο Βαγγέλης

Παναγιώτης και Λεωκράτης. Δύο εκδότες ανταλλάσουν απόψεις...

Λίγο πριν ανέβουν όλοι στον επάνω όροφο...

Μετά από τα πραγματικά ενθουσιώδη λόγια των ομιλητών για την πρωτότυπη σύλληψη της ιστορίας, για την ορμητικότητα του λόγου, για τη μοναδική αποτύπωση της Ελλάδας της κρίσης μέσα από τη μυθοπλασία και για το θαυμάσιο εξώφυλλο του Γιώργου Σκαράκη, ακολούθησε μια ζωντανή συζήτηση με το κοινό για την αλληλεπίδραση της λογοτεχνίας με τον κόσμο των κόμικς, για την αναβίωση των χάρτινων ηρώων στην εποχή μας και κυρίως με ποιον τρόπο μπορούν να αγγίξουν τη νέα γενιά μεταλαμπαδεύοντας τις διαχρονικές τους αξίες.

Παρευρέθησαν ως επίτιμοι προσκεκλημένοι οι συγγραφείς Τζίμμυ Κορίνης και Νίκος Νικολαΐδης καθώς και ο εκδότης Λεωκράτης Ανεμοδουράς που έδωσαν ένα ιδιαίτερο χρώμα στην όλη συζήτηση, καταθέτοντας μαζί με τους ομιλητές -εκτός από εμπειρία και γνώση, την ψυχή τους για το κοινό τους πάθος που συνδυάζει τον ανόθευτο γραπτό λόγο, τους χάρτινους ήρωες και τα κόμικς.

Αποδίδοντας έναν φόρο τιμής στους χάρτινους ήρωες παρατίθεται ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα από το βιβλίο "Ο Αγαπημένος ήρωας των παιδιών":

–Τι γνώμη έχετε για τους χάρτινους ήρωες; ρώτησε ο παρουσιαστής, και δεν μπορούσε να γίνει πιο συγκεκριμένος.
–Να σας πω, είπε ο Κώστας Κ., εγώ, εκτός απ' τους παιδικούς μου φίλους, μ' αυτούς μεγάλωσα, τους χάρτινους ήρωες δηλαδή, και πιστέψτε με για μένα δεν ήταν καθόλου χάρτινοι, υπήρχαν, και μάλιστα μια χαρά, στην άπειρη, αθώα, όχι χάρτινη, παιδική μου φαντασία. Μίκυ Μάους, Αστερίξ και Λούκυ Λουκ, κάθε λογής κόμικς, αλλά και γραπτός λόγος με λίγες εικόνες, Μικρός Κάου-μπόυ δηλαδή, Μικρός Αρχηγός, και φυσικά Μικρός Ήρωας, ο εκπληκτικός Γιώργος Θαλάσσης, το επονομαζόμενο Παιδί-Φάντασμα, που τα έβαζε με τους Γερμανούς κατακτητές, ίσως αυτό μας λείπει από την Ελλάδα σήμερα, ένας Γιώργος Θαλάσσης, πολλοί Γιώργοι Θαλάσσηδες και πολλά Παιδιά-Φαντάσματα –όχι όμως Πολίτες-Φαντάσματα– που θα μπορούσαν να αντισταθούν στην οικονομική λαίλαπα που δεν είναι μόνο οικονομική, είναι και πολιτική, και πολιτιστική, προπάντων ηθική...

Μετά το πέρας της εκδήλωσης, η απαραίτητη αναμνηστική φωτογραφία: Τζίμμυ Κορίνης, Παναγιώτης Πλαφουτζής, Χρήστος Νάστος, Παναγιώτης Κάππος, Σταμάτης Μαμούτος, Βαγγέλης Γεωργάκης, Νίκος Νικολαΐδης

Ο εκδότης και συγγραφέας Τζίμμυ Κορίνης, ενώ συνομιλεί με τον εικονογράφο Κωνσταντίνο Νικέλη

Ένα από τα πολλά πηγαδάκια που στήθηκαν μετά το τέλος των ομιλιών: Λεωκράτης Ανεμοδουράς, Βαγγέλης Γεωργάκης, Κώστας Φραγκιαδάκης, Χρήστος Νάστος

Όπως βλέπετε, παρευρέθηκε κοινό όλων των ηλικιών...

Θυμάμαι*

Στο σύθαμπο ορισμένων απογευμάτων της παιδικής μου ηλικίας θυμάμαι να σκαρφαλώνω σε δέντρα και να παίζω αμέριμνος ποδόσφαιρο. Μια Αλλαγή που όμως δεν ήταν αλλαγή, αλλά καρκινογόνος μετάλλαξη. Είχε σκορπίσει ωστόσο ενθουσιασμό και μόνο και η λέξη και κάτι ήταν και αυτό. Θυμάμαι να μοιράζουν πορτοκάλια στα σχολεία και πολυκατοικίες να ξεφυτρώνουν από τη γη μέσα σε μερικούς μήνες. Να διαβάζω Νίκο Καζαντζάκη, Μενέλαο Λουντέμη και Ιούλιο Βέρν. Το «Μεγάλο Παιχνίδι», ένα βιβλίο που δεν θυμάμαι όνομα συγγραφέα, τελείωνε όμως με τη φράση (και αυτό το θυμόμουν τα επόμενα χρόνια καλά): «Στη ζωή ό,τι κάνουμε πρέπει να το κάνουμε πότε με τη χαρά, πότε με τη λύπη, μα πάντα με το κουράγιο».

Τον εαυτό μου ξαπλωμένο στο πάτωμα και να διαβάζω αχόρταγα κόμικς. Μίκυ Μάους, Μπλεκ, Αγόρι, Βαβούρα και Τρουένο, Ποπάυ, Τιραμόλα, Σεραφίνο. Πιο πολύ με ενθουσίαζαν, αν μπορώ αν το διατυπώσω έτσι, τα κόμικς χωρίς εικόνες ή αλλιώς τα κόμικς με άπειρες εικόνες, εκείνες που δημιουργούσες ο ίδιος, τις ζωγράφιζες με τη φαντασία σου. Μικρός Κάου-μπόυ, Μικρός Ήρωας, Μικρός Αρχηγός και Μικρός Σερίφης. Ποτέ η λέξη «μικρός» δεν εμπεριείχε τόση ποσότητα, τόση αξία μέσα της.

Θυμάμαι όλα αυτά και αναρωτιέμαι πώς ευτελίστηκαν τόσο γρήγορα όλα, πώς η κοινωνία επιχείρησε να μας τα πάρει ό λ α, λες και οι χαρές της παιδικής ηλικίας ήταν ένα οδυνηρό δάνειο που έπρεπε να ξεπληρώσουμε με τόκο, γρήγορα.

Θυμάμαι, ωστόσο, τις Παρασκευές στο κατηχητικό, τις Κυριακές στην εκκλησία, κάποιον κύριο Μάκη μπροστά από αυτή να πουλάει ζαχαρωτά. Τα πρώτα ερωτικά σκιρτήματα. Τον Γιώργο Θαλάσση και τον Τζιμ Άνταμς, ως πρόσωπα απολύτως υπαρκτά. Νίκος Αναστόπουλος, Θωμάς Μαύρος, Ντιέγκο Μαραντόνα, Νίκος Γκάλης.

Την απαραίτητη απώλεια της μνήμης που μας συνόδευσε με την ενηλικίωση μας. Ήταν καλύτερο, σύμφωνα με όσα δίδασκε η καθημερινή τριβή στον οχετό της κοινωνίας, να γίνουμε σκληροί έως αναίσθητοι για να επιβιώσουμε -όλα αυτά με ένα απαραίτητο πασπάλισμα θετικής σκέψεως και το άλλοθι της προσφοράς.

Όλα αυτά θυμάμαι και θα ήθελα να ευχαριστήσω εσάς, νοσταλγούς αυτού του παρελθόντος και, αναπόφευκτα, οραματιστές καλύτερου μέλλοντος, που ήρθατε εδώ ετούτο το απόγευμα και θα ήθελα να ευχαριστήσω το Θεό και το Σύμπαν, που μου έδωσε με τη συγγραφή του "Αγαπημένου Ήρωα" και την μετέπειτα πορεία του, την ευκαιρία να ξαναζήσω, ν α θ υ μ η θ ώ, έστω και με διαφορετικό τρόπο, εκείνα τα υπέροχα παιδικά απογεύματα.

*Το παραπάνω κείμενο γράφτηκε από τον συγγραφέα Βαγγέλη Γεωργάκη με αφορμή την παρουσίαση του "Αγαπημένου Ήρωα των Παιδιών" στη ΛΕ.ΦΙ.Κ. (Λέσχη Φίλων Κόμικς).

Παναγιώτης, Χρήστος, Βαγγέλης και Γιώργος, έδωσαν ραντεβού για την επόμενη παρουσίαση...

Ο Βαγγέλης Γεωργάκης

Γεννήθηκε στο Αγρίνιο και μεγάλωσε στην Αθήνα όπου και τελείωσε τη Φαρμακευτική Σχολή. Έχει ασχοληθεί εκτεταμένα με τον αθλητισμό και είναι αθλητής της υδατοσφαίρισης. Είναι επίσης ο εμπνευστής και υπεύθυνος του helpforhealth.gr. Το διήγημά του "Ένας νέος που του αρέσει να γράφει" βραβεύτηκε στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό Διηγήματος της Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών 2010. Έχει γράψει τα βιβλία "Ο αγαπημένος ήρωας των παιδιών" (Εκδόσεις Oasis), "Ποδηλάτης στην Εθνική Οδό" (Εκδόσεις Δωδώνη), "Ονειρεμένο φινάλε", (Εκδόσεις Θερμαϊκός), "Ακροβάτης του ονείρου", (Εκδόσεις Ηριδανός) και "Λυκόφως", (Εκδόσεις Οδός Πανός).

Αγαπημένος ήρωας του Βαγγέλη Γεωργάκη είναι ένας άνεργος που ζει σε ένα χαμόσπιτο και εξακολουθεί να ονειρεύεται, ο Μέγας Αλέξανδρος και ο Νίκος Γκάλης, ο Γιάννης Πουλόπουλος και ο Μίμης Πλέσσας, ο Ντιέγκο Μαραντόνα, ο Έννιο Μορρικόνε, ο Ρομπέρτο Μπολάνιο και ο Μπόρχες, η Τζένη Καρέζη, ο Νίκος Αναστόπουλος και ο Θωμάς Μαύρος, ο Γιώργος Μαυρωτάς, ο Νώντας Σαμαρτζίδης, ένας πλανόδιος που παίζει κιθάρα στο Μοναστηράκι, ένα σύννεφο που τρέχει αμέριμνο στον ουρανό, ο Γιώργος Θαλάσσης και... ο Μίκυ.