Του Παναγιώτη Πλαφουτζή
01. Ασυνάρτητος μοιάζει ο κόσμος. Ένα χάος που δε μαζεύεται από πουθενά. Μια μικρή καθημερινή αποδελτίωση, ακόμη και των ψυχραιμότερων ανακαλύψεων των γεγονότων, μπορεί να σου κάψει το μυαλό.
02. Ζούμε την έλλειψη της γνώσης και την επιβολή της άποψης. Η εποχή μας, εποχή μηχανοκρατίας και πολεοδομικής φυλάκισης, βιομηχανοποιεί ιδέες, πρόσωπα και γεγονότα. Είναι μια εποχή πρωτοφανούς πνευματικού ελλείμματος στο σύνολο των θεσμών, συμπεριλαμβανομένων, ενίοτε και εκείνων που από τη φύση τους παράγουν γνώση και πολιτισμό.
03. Το παιχνίδι της εξαπάτησης είναι συνεχές, ασύμμετρο και ατελές. Ανατροφοδοτείται διαρκώς. Γι' αυτό και δεν μπορεί κανείς να φτάσει σε όλες τις απολήξεις των νημάτων που την υφαίνουν.
04. Χωρίς κριτική δε νοείται διαλογική δημοκρατική λειτουργία, δεν υπάρχει μεταβολή, δεν κυοφορείται κίνηση. Αυτό που σήμερα ως κανόνας ή θεσμός είναι ζωντανός, αύριο θα πεθάνει.
05. Άκου το χορτάρι που μεγαλώνει, το χορτάρι καθώς γκρεμίζεται.
06. Παντού ενυπάρχει το σύμπαν. Ποτέ δεν ξέρεις πού θα βρει ο καθένας τον επίγειο ουράνιο θόλο του.
07. Η πρόοδος έχει πάντα νικητές και χαμένους, αλλά δεν μπορεί να σταματήσει ή να αγνοηθεί. Με κάθε επίμονο βήμα της η ανθρωπότητα γίνεται πλουσιότερη και σοφότερη.
08. Τα μεγάλα κράτη τρέφονται με ψευδαισθήσεις. Τα μικρά με έωλες ελπίδες. [...]
Το παρόν έργο του Δημήτρη Α. Δημητριάδη δεν είναι μια ποιητική συλλογή από αυτές που μας έχει συνηθίσει τα τελευταία χρόνια. Πρόκειται, ουσιαστικά, για μια δοκιμιακού χαρακτήρα καταγραφή σκέψεων, σε μορφή αποφθεγμάτων. Ο ποιητής, με τη μέθοδο αυτή, καυτηριάζει τον σύγχρονο τρόπο ζωής γενικότερα αλλά δεν διστάζει να αναφερθεί και ειδικότερα στο πώς οι νέοι ζουν και επιλέγουν -πλέον- τα ινδάλματά τους, τα τηλεοπτικά και πολιτιστικά σκουπίδια που παράγει η εποχή μας και το πώς αυτά κατακλύζουν τα μυαλά των ανθρώπων, τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, το σύγχρονο life style...
Όχι, μη βιαστείτε να βγάλετε το συμπέρασμα ότι ο ποιητής είναι κάποιος οπισθοδρομικός που αντιτίθεται σε κάθε τι σύγχρονο και νέο. Το αντίθετο μάλιστα. Διαβάζοντας τις σκέψεις του, αντιλαμβανόμαστε ότι δεν στερείται σύγχρονων αντιλήψεων. Όμως, θεωρεί ότι σε όλα πρέπει να υπάρχουν κάποια όρια και η αλήθεια είναι ότι στην εποχή μας τα όρια έχουν καταλήξει να είναι πολύ ευμετάβλητα.
02. Ζούμε την έλλειψη της γνώσης και την επιβολή της άποψης. Η εποχή μας, εποχή μηχανοκρατίας και πολεοδομικής φυλάκισης, βιομηχανοποιεί ιδέες, πρόσωπα και γεγονότα. Είναι μια εποχή πρωτοφανούς πνευματικού ελλείμματος στο σύνολο των θεσμών, συμπεριλαμβανομένων, ενίοτε και εκείνων που από τη φύση τους παράγουν γνώση και πολιτισμό.
03. Το παιχνίδι της εξαπάτησης είναι συνεχές, ασύμμετρο και ατελές. Ανατροφοδοτείται διαρκώς. Γι' αυτό και δεν μπορεί κανείς να φτάσει σε όλες τις απολήξεις των νημάτων που την υφαίνουν.
04. Χωρίς κριτική δε νοείται διαλογική δημοκρατική λειτουργία, δεν υπάρχει μεταβολή, δεν κυοφορείται κίνηση. Αυτό που σήμερα ως κανόνας ή θεσμός είναι ζωντανός, αύριο θα πεθάνει.
05. Άκου το χορτάρι που μεγαλώνει, το χορτάρι καθώς γκρεμίζεται.
06. Παντού ενυπάρχει το σύμπαν. Ποτέ δεν ξέρεις πού θα βρει ο καθένας τον επίγειο ουράνιο θόλο του.
07. Η πρόοδος έχει πάντα νικητές και χαμένους, αλλά δεν μπορεί να σταματήσει ή να αγνοηθεί. Με κάθε επίμονο βήμα της η ανθρωπότητα γίνεται πλουσιότερη και σοφότερη.
08. Τα μεγάλα κράτη τρέφονται με ψευδαισθήσεις. Τα μικρά με έωλες ελπίδες. [...]
Το παρόν έργο του Δημήτρη Α. Δημητριάδη δεν είναι μια ποιητική συλλογή από αυτές που μας έχει συνηθίσει τα τελευταία χρόνια. Πρόκειται, ουσιαστικά, για μια δοκιμιακού χαρακτήρα καταγραφή σκέψεων, σε μορφή αποφθεγμάτων. Ο ποιητής, με τη μέθοδο αυτή, καυτηριάζει τον σύγχρονο τρόπο ζωής γενικότερα αλλά δεν διστάζει να αναφερθεί και ειδικότερα στο πώς οι νέοι ζουν και επιλέγουν -πλέον- τα ινδάλματά τους, τα τηλεοπτικά και πολιτιστικά σκουπίδια που παράγει η εποχή μας και το πώς αυτά κατακλύζουν τα μυαλά των ανθρώπων, τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, το σύγχρονο life style...
Όχι, μη βιαστείτε να βγάλετε το συμπέρασμα ότι ο ποιητής είναι κάποιος οπισθοδρομικός που αντιτίθεται σε κάθε τι σύγχρονο και νέο. Το αντίθετο μάλιστα. Διαβάζοντας τις σκέψεις του, αντιλαμβανόμαστε ότι δεν στερείται σύγχρονων αντιλήψεων. Όμως, θεωρεί ότι σε όλα πρέπει να υπάρχουν κάποια όρια και η αλήθεια είναι ότι στην εποχή μας τα όρια έχουν καταλήξει να είναι πολύ ευμετάβλητα.
Ο ποιητής δεν εκφράζει κάτι πρωτόγνωρο για τους ανθρώπους. Έχοντας ένα πιο ευαίσθητο νευρικό σύστημα, αντιλαμβάνεται τη σταγόνα εκείνη της βροχής που κρέμεται μετέωρη από το πρώτο φύλλο της άνοιξης, ίδια με τους παφλασμούς των ωκεανών. Τόσο έντονα βιώνει τα πάντα.
Παραθέτω το παραπάνω απόσπασμα από τα κείμενα του βιβλίου, για να θυμηθούμε την ευαισθησία με την οποία αντιλαμβάνεται ένας ποιητής τον κόσμο γύρω του και το πώς την εξωτερικεύει μέσα από τα γραφόμενά του. Ο Δημητριάδης εδώ, καταγγέλλει, στηλιτεύει, αφυπνίζει, διαμαρτύρεται και ταυτόχρονα αγαπάει, ενδιαφέρεται, συμπονά και κατανοεί τους πάντες. Με μια αναρχική, μα πάντα ηθική και ενίοτε μελαγχολική διάθεση, μας φέρνει αντιμέτωπους με τις σκέψεις του, που μπορεί να είναι οι δικές μας σκέψεις που ποτέ δεν καταφέραμε να εξωτερικεύσουμε...
Αν και δεν υπάρχουν διαχωριστικές ενότητες στο βιβλίο, εντούτοις τα αποφθέγματα μπορούν να κατανεμηθούν σε κάποιες διακριτές θεματικές κατηγορίες: Ποίηση, Ελλάδα, Δημοκρατία, Άνθρωπος, Ζωή, Θάνατος, Έρωτας, Ιστορία, Εξουσία, Τέχνη, Όνειρα, Μέλλον...
Αν και δεν υπάρχουν διαχωριστικές ενότητες στο βιβλίο, εντούτοις τα αποφθέγματα μπορούν να κατανεμηθούν σε κάποιες διακριτές θεματικές κατηγορίες: Ποίηση, Ελλάδα, Δημοκρατία, Άνθρωπος, Ζωή, Θάνατος, Έρωτας, Ιστορία, Εξουσία, Τέχνη, Όνειρα, Μέλλον...
Δεν μπορείς να κρίνεις με βαθμολογικά κριτήρια ένα τέτοιο πόνημα. Μόνο να ευχηθείς να υπάρχουν κρυμμένοι γύρω σου πολλοί τέτοιοι ποιητές της ζωής, σαν τον Δημητριάδη. Γιατί, έτσι, αναπτερώνονται οι ελπίδες σου για έναν μελλοντικά καλύτερο κόσμο...
Ο Δημήτρης Α. Δημητριάδης γεννήθηκε το 1955 στο Τέμενος Παρανεστίου Δράμας. Συνεργάζεται με πολλά περιοδικά κι εφημερίδες λόγου και τέχνης και με τις επιθεωρήσεις πολιτικής και πολιτιστικής παρέμβασης "Κοινωνική Επιθεώρηση" και "Πολίτες".
Αντιπροσωπευτικά ποιήματά του περιλαμβάνονται σε διάφορες ανθολογίες και συλλογικές εκδόσεις στα Γαλλικά, Ιταλικά, Πολωνικά και Αγγλικά. Άρθρα και μελέτες του μεταδίδονται από το ραδιόφωνο. Έχει εκδώσει δέκα ποιητικές συλλογές και τιμήθηκε για το έργο του από το Δήμο Θεσσαλονίκης και τον Σύνδεσμο Εκδοτών Βορείου Ελλάδος.
Αντιπροσωπευτικά ποιήματά του περιλαμβάνονται σε διάφορες ανθολογίες και συλλογικές εκδόσεις στα Γαλλικά, Ιταλικά, Πολωνικά και Αγγλικά. Άρθρα και μελέτες του μεταδίδονται από το ραδιόφωνο. Έχει εκδώσει δέκα ποιητικές συλλογές και τιμήθηκε για το έργο του από το Δήμο Θεσσαλονίκης και τον Σύνδεσμο Εκδοτών Βορείου Ελλάδος.
Συγγραφέας: Δημήτρης Α. Δημητριάδης
Επιμέλεια: Αρετή Γκιωνάκη, Νίκος Δεληγιάννης
Ημερομηνία έκδοσης: Νοέμβριος 2021
ISBN: 978-618-5416-57-7
Αριθμός σελίδων: 70
Διαστάσεις: 24x17
Εξώφυλλο: Μαλακό
Αρχική τιμή: 10,60€
Εκδότης: Εκδόσεις Πνοές Λόγου και Τέχνης
📚4478
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου