Τετάρτη 14 Δεκεμβρίου 2022

Τα γουέστερν που αγαπήσαμε 38: Περιπλανώμενος πιστολέρο / High Plains Drifter (1973)


Δεν θα ξεχάσουν ποτέ την ημέρα που ήρθε στην πόλη

Ηθοποιοί: Billy Curtis, Clint Eastwood, Geoffrey Lewis, Jack Ging, John Hillerman, Marianna Hill, Mitchell Ryan, Paul Brinegar, Richard Bull, Robert Donner, Scott Walker, Stefan Gierasch, Ted Hartley, Verna Bloom, Walter Barnes
Σκηνοθεσία: Clint Eastwood
Σενάριο: Ernest Tidyman
Πρεμιέρα: 22 Αυγούστου 1973
Γλώσσα: Αγγλικά
Διάρκεια: 105'

Υπόθεση: Ένας μοναχικός άνδρας φτάνει σε κάποιον παραλίμνιο οικισμό και αποδέχεται την πρόταση των κατοίκων να τους προστατέψει από τρεις παράνομους που αποφυλακίστηκαν πρόσφατα. Σε αντάλλαγμα, εκείνοι θα του παρέχουν ό,τι ζητήσει. Ποιος είναι, όμως, ο μυστηριώδης πιστολέρο και ποιο ένοχο μυστικό κρύβει η μικρή κοινωνία του Λάγκο;

Η δεύτερη σκηνοθετική δουλειά του Clint Eastwood -και η πρώτη από πολλά γουέστερν- ήταν μια μεγάλη επιτυχία. Μπορεί το "Play Misty for Me" (1971) να μην ήταν γουέστερν, είχε διαφανεί όμως ότι σκηνοθετικά ο δημιουργός ήθελε να ξεφύγει από τα τετριμμένα, κάτι που έγινε ξεκάθαρο με το "High Plains Drifter", το οποίο είναι επίσης φανερά επηρρεασμένο από δυο μεγάλους σκηνοθέτες με τους οποίους είχε συνεργαστεί ο Eastwood, τον Sergio Leone και τον Don Siegel.


O Eastwood χρησιμοποιεί εδώ τον αόριστο μεταφυσικό τόνο και τους επιτηδευμένους τύπους των βασικών χαρακτήρων των spaghetti western του Leone, οι οποίοι λειτουργούν σαν μια τελική νέμεσις στο υποκριτικό, γεμάτο κρυμμένα μυστικά, περιβάλλον στο οποίο δρουν. Επίσης, ο βασικός χαρακτήρας είναι φανερά επηρεασμένος από τον κυνισμό και την σκληράδα των χαρακτήρων του Siegel (Dirty Harry), όπως και ο μικρός οικισμός μοιάζει σαν μια μικρογραφία των βρόμικων, διεφθαρμένων πόλεων που "μύριζαν" σήψη και παρακμή τις οποίες χρησιμοποιούσε ως σκηνικό ο γνωστός Αμερικανός σκηνοθέτης. Όμως ο Eastwood δεν φαίνεται απλά να αναπαράγει κώδικες από παλιότερες ταινίες των δυο σκηνοθετών, αλλά τους κάνει δικούς του και τους προεκτείνει. Η ανωνυμία και η αμφισημία του "ανθρώπου χωρίς όνομα" των ταινιών του Leone αποκτά έναν ακόμη πιο ισχυρό μεταφυσικό τόνο, κάνοντάς τον να μοιάζει με έναν άγγελο εκδίκησης που έρχεται για να φέρει την θεϊκή τιμωρία σε ένα σύνολο διεφθαρμένων χαρακτήρων. Επιπλέον ο κυνισμός που είχε ο Dirty Harry του Siegel φτάνει σε ακόμη υψηλότερα επίπεδα, αφού ο βασικός χαρακτήρας δεν διστάζει να εκμεταλλευτεί απόλυτα τους φοβισμένους κατοίκους ή ακόμη να επιδοθεί σε πράξεις καθαρού μισογυνισμού. Αυτές τις επιρροές ο Eastwood τις υφαίνει χρησιμοποιώντας αρκετό μαύρο χιούμορ που μπορεί να παρεξηγηθεί εύκολα από τον θεατή, όπως για παράδειγμα η σκηνή του βιασμού του χαρακτήρα της Marianna Hill καθώς και οι μισογυνικές ατάκες που τον ακολουθούν.


Ο τραχύς και σαρκαστικός τρόπος που προσεγγίζει την ιστορία ο Eastwood αποκτά μια ιδιαίτερη, διφορούμενη διάσταση καθώς ο χαρακτήρας του εγκαθιδρύει μια ανελέητη δικτατορία αρωματισμένη με μπόλικο χιούμορ, εκμεταλλευόμενος τους φοβισμένους κατοίκους της πόλης. Οι προθέσεις του ανώνυμου άντρα παραμένουν κρυμμένες στο σκοτάδι και αποκαλύπτονται σταδιακά με μικρές ενδείξεις που αφήνουν ορισμένα flash-back και οι αναδρομές στο παρελθόν, που παρουσιάζονται με τη μορφή εφιαλτικών ονείρων. Τελικά ο ανώνυμος άντρας θα αποτελέσει τον καταλύτη που θα ανατρέψει την εύθραυστη ισορροπία του οικισμού, θα αποκαλύψει κρυμμένα μυστικά, θα απογυμνώσει τις υποκριτικές σχέσεις μεταξύ των κατοίκων και, εν τέλει, θα τους στοιχειώσει με τις συνέπειες των παλιότερων αμαρτιών τους.


Η όμορφη χρήση των φυσικών τοπίων και τα στυλιστικά στοιχεία των spaghetti western προσφέρουν μια εικαστική αρτιότητα στην ταινία, ενώ και οι ονειρικές ακολουθίες ενισχύουν το παιχνίδι μεταξύ της φυσικής και της μεταφυσικής διάστασης της ιστορίας. Οι θρησκευτικοί συμβολισμοί κάνουν συχνά την εμφάνισή τους κατά τη διάρκεια της ταινίας και το μαύρο χιούμορ δεν αφήνει τις πιο "ανήθικες" σκηνές να ξεφύγουν σε γραφικά επίπεδα. Η φωτογραφία της ταινίας είναι πολύ καλή και ειδικά η σκηνή της εισόδου του αγνώστου άντρα στην πόλη, όπως κι εκείνη που όλα τα κτίρια βάφονται κόκκινα, αποκτούν μια άγρια ομορφιά.


-Η ταινία γυρίστηκε σε μια τοποθεσία στις όχθες της λίμνης Mono, στην California. Πάνω από 50 τεχνικοί και εργάτες οικοδομών έχτισαν μια ολόκληρη πόλη (14 σπίτια, μια εκκλησία και ένα διώροφο ξενοδοχείο) μέσα σε μόλις 18 ημέρες!
-Σε ένα είδος μακάβριου φόρου τιμής στους δύο σκηνοθέτες που ανέδειξαν τον Eastwood, στην σκηνή στο νεκροταφείο της μικρής πόλης, διακρίνουμε σε δύο ταφόπλακες τα ονόματα των Sergio Leone και Donald Siegel!
-Μετά την κυκλοφορία της ταινίας, ο Clint Eastwood αποφάσισε να γράψει και να στείλει ένα γράμμα στο είδωλο του, τον εμβληματικό "κάου-μπόυ" John Wayne. Στο γράμμα του ο Eastwood πρότεινε στον Wayne μια μεταξύ τους συνεργασία που θα κλόνιζε τα θεμέλια του γουέστερν σινεμά. Ο Wayne του απάντησε όχι απλά αρνητικά αλλά αντιδρώντας με γνήσιο θυμό και απόλυτη απαξίωση! Για τον Wayne η βία που διέκρινε το γουέστερν του Eastwood και η αναθεώρηση που τολμούσε να κάνει ο δημιουργός του στο είδος αυτό των ταινιών φάνταζε ως κάτι το ασυγχώρητο. Ο Wayne άσκησε δριμεία κριτική στον Eastwood και τον κατηγόρησε ότι το φιλμ του δεν αποτύπωνε την αληθινή Αμερικάνικη Δύση, όπως πίστευε ακράδαντα ότι το έκαναν οι δικές του ταινίες. Ο Eastwood, παρά την θλίψη από την κριτική του ειδώλου του, αρνήθηκε να απαντήσει στις κατηγορίες του Wayne και δεν προσπάθησε να υπερασπιστεί τις επιλογές του ως δημιουργός. Για τον ίδιο ήταν ξεκάθαρη η εικόνα που είχε για την παλιά Αμερική. Ο αστείρευτος ηρωισμός, οι μύθοι και οι θρύλοι που την περιέβαλαν, δεν αρκούσαν ώστε να κρύψουν τη βία, την απληστία, την υποκρισία και την αδυναμία που κρύβονταν πίσω από αυτή την πωλησιακή εικόνα.

Δείτε το trailer της ταινίας:



📺4372

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...