Η.Π.Α., 2000, 100’, Σενάριο: Audrey Wells, Σκηνοθεσία: Jon Turteltaub, Ηθοποιοί: Bruce Willis, Emily Mortimer, Jean Smart, Spencer Breslin, Chi McBride, Lily Tomlin, Dana Ivey, Daniel von Bargen, Κριτική ταινίας: 89/100
Μια πολύ όμορφη και γλυκιά ταινία. Ο Μπρους Γουίλις, μαζί με την Έμιλι Μόρτιμερ, την Λίλι Τόμλιν και τον μικρό Σπένσερ Μπρέσλιν, πρωταγωνιστούν σε μια τρυφερή, παράδοξη κοινωνική κωμωδία.
Ένα παιδί προσπαθεί να θυμίσει στον ενήλικα εαυτό του τα όνειρα του παρελθόντος, θέλοντας να αποκαταστήσει την εικόνα του μέλλοντός του.
Όλα ξεκινούν όταν ο επιτυχημένος, δυναμικός Ρας Ντούριτζ (Μπρους Γουίλις), που εργάζεται μανιωδώς ως «Σύμβουλος Εμφάνισης» σε πλουσίους, αρνείται να επισκεφθεί το πατρικό του σπίτι, έπειτα από πρόσκληση του πατέρα του. Είναι τόσο αφοσιωμένος στην καριέρα του που έχει σβήσει εντελώς το παρελθόν του και ειδικά τα παιδικά του χρόνια, κατά τα οποία ήταν ένα χοντρό παιδί που το χτυπούσαν οι συμμαθητές του στο σχολείο…
Το ίδιο εκείνο βράδυ, της μέρας που έχει αρνηθεί την πρόσκληση της οικογένειάς του, βρίσκει στην πόρτα του σπιτιού του ένα παλιό, κόκκινο αεροπλανάκι, ένα από τα παιχνίδια που είχε όταν ήταν μικρός. Η πρώτη του σκέψη είναι ότι το έβαλε εκεί ο πατέρας του για να τον πείσει να πάει από το σπίτι. Λίγο αργότερα, όμως, θα διαπιστώσει πως το αεροπλανάκι δεν είναι το μόνο παράξενο που βρίσκεται στο σπίτι του… Ένας οκτάχρονος πιτσιρικάς, ένα χοντρό παιδάκι, εμφανίζεται από το πουθενά και εγκαθίσταται στο σπίτι του! Όταν προσπαθεί να μάθει την ταυτότητα του επισκέπτη του, διαπιστώνει το εξής παράδοξο: ο μικρός έχει στο σώμα του τα ίδια σημάδια που έχει και αυτός, ενώ γνωρίζει οικογενειακά μυστικά που ξέρει μόνο ο ίδιος! Άρα, το παιδί αυτό είναι ο ίδιος, στην παιδική του ηλικία!
Την επόμενη μέρα, επισκέπτεται ψυχαναλυτή, ο οποίος του δίνει κάποια φάρμακα τα οποία όμως δεν φέρνουν κανένα αποτέλεσμα! Ο μικρός Ράστυ (Σπένσερ Μπρέσλιν) συνεχίζει να βρίσκεται στο σπίτι του και μάλιστα είναι και… αναιδέστατος! Του δημιουργεί ενοχές και η μέχρι σήμερα επιτυχημένη ζωή του, αρχίζει να μην του φαίνεται και τόσο επιτυχημένη! Κι αυτό γιατί, το παιδί, δεν είναι καθόλου ευχαριστημένο με αυτό που… κατάντησε: ένας σαραντάρης που δεν είναι πιλότος, δεν είναι παντρεμένος και… δεν έχει καν έναν σκύλο για συντροφιά!...
Το απολαυστικό σενάριο «δένει» ιδανικά με έναν εξαιρετικό (και εδώ) Μπρους Γουίλις και έναν γλυκό πιτσιρικά που όταν μιλάει «μοιάζει να έχει το στόμα του γεμάτο σάλια».
Το μήνυμα που θέλει να περάσει η ταινία είναι ξεκάθαρο: μην ξεχνάτε ποτέ ότι υπήρξατε κάποτε παιδιά. Αυτό θα σας δίνει πάντα έναν άλλον αέρα στη ζωή σας και θα σας βοηθάει να βλέπετε με άλλο μάτι πολλές καταστάσεις…
Αυτό, όμως, που πραγματικά καταφέρνει η ταινία είναι πως κάθε φορά που την βλέπεις, σε όποια ηλικία και αν είσαι, ξαναγίνεσαι για λίγο παιδί… Τουλάχιστον για τα 100 λεπτά που είναι η διάρκειά της!...
Για το το blog "Σελίδες Νοσταλγίας": Πλαφουτζής Παναγιώτης
Αγαπημένη ταινία.
ΑπάντησηΔιαγραφή