Ο Βασίλης Βασιλάκης (Γιώργος Κωνσταντίνου) είναι ένας χαμηλόμισθος υπάλληλος ενός εκδοτικού οίκου. Εντούτοις, οι πεποιθήσεις του είναι ιδιαίτερα συντηρητικές και δείχνει υπερβολικό σεβασμό στην προϊσταμένη του, κα Φαρλάκου (Τασσώ Καββαδία).
Για το λόγο αυτό, έρχεται συχνά σε αντιπαράθεση με το συνάδελφό του Μάνο Αποστόλου (Αλέκος Αλεξανδράκης), ο οποίος έχει εκ διαμέτρου αντίθετες αντιλήψεις. Ταυτόχρονα, ο Βασίλης προσπαθεί να λύσει το οικονομικό του πρόβλημα αγοράζοντας λαχεία, όμως δεν έχει τύχη.
Ο ποιητής Τιμολέων Φανφάρας (Γιώργος Μιχαλακόπουλος) συνεργάζεται με τον εκδοτικό οίκο και χαίρει της εκτίμησης της κας Φαρλάκου και του Βασίλη, όχι όμως και του Μάνου. Έτσι ο Μάνος, ο οποίος αρθρογραφεί σε μια φιλοαριστερή εφημερίδα, καταφέρεται εναντίον του ποιητή με περιφρονητικούς χαρακτηρισμούς. Αυτό έχει ως συνέπεια την απόλυσή του. Η Ντίνα (Έλενα Ναθαναήλ), αδερφή του Βασίλη, μαζί με τη μητέρα τους (Ελένη Ζαφειρίου), καταφθάνουν από το χωριό στην Αθήνα μετά από ένα επεισόδιο που είχε η Ντίνα με τον κοινοτάρχη. Με αφορμή αυτό το περιστατικό, ο Βασίλης ανακαλύπτει προς φρίκη του ότι η αδελφή του έχει αριστερή δραστηριότητα. Εξοργίζεται, δε, ακόμα περισσότερο όταν μαθαίνει ότι η Ντίνα έχει συνάψει δεσμό με το Μάνο και σκοπεύει να τον παντρευτεί!
Τελικά, ο Μάνος όχι μόνο γίνεται γαμπρός του Βασίλη, αλλά καταφέρνει να κάμψει τις συντηρητικές του πεποιθήσεις και να τερματίσει τη μανία του με την αγορά λαχείων. Έτσι, ο Βασίλης αποφασίζει να ζητήσει επιτακτικά αύξηση από την προϊσταμένη του, η οποία όμως αρνείται και στη συνέχεια τον απολύει.
Στο μεταξύ, ο Μάνος αγοράζει ένα λαχείο από έναν επίμονο λαχειοπώλη τον οποίο έδιωξε ο Βασίλης, και το λαχείο αυτό κερδίζει ένα μεγάλο ποσό. Αυτή η ειρωνεία της τύχης επιδρά πολύ άσχημα στην ψυχολογία του Βασίλη, που καταλήγει στο φρενοκομείο, νομίζοντας ότι είναι κόκορας (έτσι λέγανε το πρακτορείο απ' όπου αγόραζε τα λαχεία). Από την άλλη, ο απότομος πλουτισμός μεταβάλλει τις αντιλήψεις του Μάνου και της Ντίνας, που αποκτούν νοοτροπία και συμπεριφορά πλουσίων.
Ο Βασίλης μένει στο φρενοκομείο για κάποια χρόνια, με μοναδικό επισκέπτη έναν φίλο του, καθώς η αδερφή του και ο γαμπρός του πλέον ασχολούνται με επενδύσεις και απλά του στέλνουν χρήματα για τα έξοδά του. Στον κόσμο έχουν πει οτι μετανάστευσε στην Αργεντινή γιατί κληρονόμησε κάποιον πλούσιο θείο του, καθώς θέλουν να αποκρύψουν το πού βρίσκεται στην πραγματικότητα.
Μετά την αποθεραπεία του, ο Βασίλης επισκέπτεται την αδερφή του και το γαμπρό του, που έχουν αλλάξει εντελώς τρόπο ζωής.
Φτάνει στο σπίτι τους τη μέρα που τυχαίνει να διοργανώνουν μια δεξίωση, και μετά τις ανεπιτυχείς προσπάθειές τους να τον απομακρύνουν με προσχήματα από το χώρο της εκδήλωσης που θα συγκεντρωθούν οι καλεσμένοι, μαθαίνει πως η γιορτή γίνεται προς τιμή του ποιητή Φανφάρα! Κι αυτό επειδή ήταν εκείνος που μεσολάβησε για τη σύναψη μιας σπουδαίας συνεργασίας, καθώς ο Μάνος έχει γίνει συνέταιρος πλέον με την κυρία Φαρλάκου!
Τα σοκ που παθαίνει ο Βασίλης είναι απανωτά και τόσο ισχυρά που επαναφέρουν μέσα του την ταυτοπροσωπία με τον κόκορα!...
Κοκορίκοοοοοοοοοοοο!!!!
Σχόλια:
-Μια ταινία με μεστή και εύστοχη κοινωνικοπολιτική σάτιρα, που πρωταγωνιστεί ο Γιώργος Κωνσταντίνου, σε μια από τις λίγες σχετικά εμφανίσεις του στον ελληνικό κινηματογράφο. Την παράσταση, εκτός από τον Γιώργο Κωνσταντίνου, κλέβει και ο Γιώργος Μιχαλακόπουλος, ως ποιητής Φανφάρας.
-Η Έλενα Ναθαναήλ επιστρέφει στην Finos Film με το "Ξύπνα Βασίλη", έπειτα από πέντε χρόνια απουσίας.
-Η ταινία αποτελεί κινηματογραφική μεταφορά του ομώνυμου θεατρικού έργου του Δημήτρη Ψαθά, το οποίο είχε πρωτοπαίξει στο θέατρο ο Ντίνος Ηλιόπουλος.
-Εκείνη την εποχή η Ναθαναήλ, που ήταν μόλις 22 χρονών και ο 35χρονος τότε Κωνσταντίνου, ήταν ζευγάρι. Συζούσαν στον 4ο όροφο μιας σύγχρονης πολυκατοικίας στην οδό Ασκληπιού και ήταν πολύ εpωτευμένοι. Μάλιστα, για τη νεαρή τότε ηθοποιό, ο Κωνσταντίνου ήταν η πρώτη της αγάπη, κάτι που εξομολογήθηκε η ίδια σε συνέντευξή της εκείνη την χρονιά, το 1969.
-Η ταινία προβλήθηκε τη σαιζόν 1968-1969 και έκοψε 201.084 εισιτήρια. Ήρθε στην 35η θέση ανάμεσα σε 108 ταινίες.
Η κομβική στιγμή, κατά την οποία ο Βασίλης διώχνει τον νεαρό λαχειοπώλη που κρατά το τυχερό λαχείο...
Ατάκες:
Βασίλης (Κωνσταντίνου): Ορίστε κατάντια. Νέα κορίτσια κουράζονται, λέει, στην ορθοστασία. Να πάρουμε σ' όλες τις πωλήτριες από ένα στρώμα, να ξαπλώνουν.
Μάνος (Αλεξανδράκης): Ωραία ιδέα! Να μου πάρετε κι εμένα ένα, να ξαπλώνω μαζί τους.
Βασίλης: Εμένα τι δώρο θα μου κάνετε, κύριε Φανφάρα;
Φανφάρας (Μιχαλακόπουλος): Τα κοράκια.
Βασίλης: Τι, έχετε κοράκια;
Φανφάρας: Όχι. Έιναι ένα ποίημα που έγραψα τα μεσάνυχτα, θα είσαι ο πρώτος που θα τ' ακούσεις.
Βασίλης: Ω! Τι τιμή για μένα!
Φανφάρας: Πρόσεξε! Μαύρα κοράκια, κόκκινα κοράκια, τι προμυνάνε τα μαύρα και τα κόκκινα κοράκια; Αααα!...
Μάνος: Δεν μπορεί κύριε ο ένας να τρώει φασολάδα κι ο άλλος να τρώει αστακό!
Βασίλης: Και μπορούμε, βρε ηλίθιε, να τρώμε όλοι αστακό; Πρέπει να βρεθούνε τόσοι αστακοί, όσος είναι ο πληθυσμός της γης. Δηλαδή, δυόμισυ δισεκατομμύρια αστακούς, στρώσε το τραπέζι κι εγώ θα 'ρθω να φάω μαζί σας.
Κυρά-Αντιγόνη (Ζαφειρίου): Τι χαμηλά ταβάνια που έχουν εδώ τα σπίτια, βρε παιδί μου.
Ντίνα (Ναθαναήλ): Και μικρά, πολύ μικρά δωμάτια. Θα σκάσω εγώ εδώ μέσα.
Βασίλης: Ε, έτσι είναι οι πολυκατοικίες εδώ. Αφού να σκεφτείς, τα δωμάτια υπηρεσίας δεν τις χωράνε ξαπλωτές -τις υπηρέτριες- και κοιμούνται όρθιες.
Βασίλης: Τι είναι αυτό;
Περικλής (Τσιτσόπουλος): Σοκολάτα.
Βασίλης: Καλαμπόκι έχεις;
Περικλής: Τι να το κάνεις;
Βασίλης: Σε κόκορα έρχεσαι. Χάθηκε ο κόσμος να φέρεις λίγο καλαμπόκι;...
Ντίνα: Βασιλάκη, δεν είσαι πια κόκορας...
Βασίλης: Όχι, είμαι κανονικός άνθρωπος. Καθόλου κόκορας. Μου το είπαν και οι γιατροί. Μου φεράν και μια κότα και δεν της έκανα τίποτα!
(ο Φανφάρας απαγγέλει το νέο του ποίημα, "Ο Σκοταδόψυχος")
Φανφάρας: Φαρμάκι έχω στην Ψυχή, Φέρνει μαυρίλα θολερή, Στα στήθια μου. Νύχτα αξημέρωτη ξανά, Με το πιοτό της με κερνά, Εβίβα μου. Σκοτάδι πίνω για πιοτό, Πωπωπωπω, πωπωπωπω. Ντέφι της λύσσας μου κρατώ, πωπωπωπω, πωπωπωπω. Και το μυαλό μου είναι θολό, πωπωπωπω, πωπωπωπω...
Βασίλης: ...και το μυαλό σου είναι θολό και το δικό της πιο λειψό. Σας εθολώσαν τα λεφτά, γεια σου Φανφάρα φαφλατά! Κοκορίκοοοο!... Κοκορίκοοοοοο!...
Παραγωγή: Φίνος Φιλμ
Σκηνοθεσία: Γιάννης Δαλιανίδης
Διασκευή σεναρίου: Γιάννης Δαλιανίδης
Αρχική ιστορία: Δημήτρης Ψαθάς
Πρωταγωνιστές: Γιώργος Κωνσταντίνου, Έλενα Ναθαναήλ, Αλέκος Αλεξανδράκης, Ελένη Ζαφειρίου, Γιώργος Τσιτσόπουλος, Τασσώ Καββαδία, Χρήστος Δοξαράς, Νάσος Κεδράκας, Γιούλη Σταμουλάκη, Γιώργος Μιχαλακόπουλος, Περικλής Χριστοφορίδης, Άγγελος Μαυρόπουλος, Σωτήρης Τζεβελέκος
Μουσική: Μίμης Πλέσσας
Φωτογραφία: Νίκος Γαρδέλης
Μοντάζ: Πέτρος Λύκας
Σκηνογραφία: Μάρκος Ζέρβας
Διανομή: Finos Film
Πρώτη προβολή: 13 Απριλίου 1969 (Ελλάδα)
Διάρκεια: 81΄
Επιμέλεια παρουσίασης: Παναγιώτης Πλαφουτζής
🔎3164
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου