13 Νοεμβρίου 1962 - 13 Νοεμβρίου 2025
Ένας από τους πιο επιδραστικούς ήρωες της ελληνικής πεζογραφίας. Τι κι αν κάποιοι επιμένουν να την διαχωρίζουν σε λογοτεχνία και "παραλογοτεχνία", εντάσσοντας αυτού του είδους τους ήρωες στο δεύτερο (υποτιθέμενα κατώτερο) είδος. Υποτιμώντας, ταυτόχρονα, σπουδαίους λογοτέχνες και συγγραφείς που καταπιάστηκαν μ' αυτό.
Ο Μικρός Σερίφης Τζιμ Άνταμς και οι φίλοι του, η Ντιάνα Μόρισον, ο Πεπίτο Γκονζάλες και ο Τσιπιρίπο, αποτελούν μια παρέα νεαρών υποστηρικτών του Νόμου, της Τάξης και της Ηθικής, οι περιπέτειες των οποίων μας εξιτάριζαν όταν τις διαβάζαμε μικροί και αποτελούσαν (χωρίς να το αντιλαμβανόμαστε τότε) έναν σημαντικό παράγοντα διαμόρφωσης του χαρακτήρα μας. Μπορεί να ήταν μικροί σε ηλικία, όμως στα δικά μας μάτια έμοιαζαν γίγαντες, αφού τολμούσαν να ορθώσουν το ανάστημά τους απέναντι στην παρανομία, στην ανηθικότητα και την αδικία αυτού του κόσμου. Ζώντας οι ίδιοι σε μια εποχή και σε μια περιοχή του κόσμου όπου η αγριότητα ήταν πανταχού παρούσα και η δύναμη των όπλων χρησιμοποιούνταν τις περισσότερες φορές όχι για καλό σκοπό, κατάφερναν να διατηρούν έναν ακέραιο χαρακτήρα, διδάσκοντας σε εμάς, τους σύγχρονους αναγνώστες, πως μπορούμε να πετύχουμε στη ζωή, διατηρώντας την τιμιότητα και την ηθική μας.
Φυσικά, όλα αυτά τα διδάγματα μας τα διοχέτευαν μέσα από τις ιστορίες τους οι συγγραφείς που έγραφαν τα κείμενα. Και, ουσιαστικά, οι ήρωές τους ήταν πλασμένοι κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσίν τους. Οι κύριοι συγγραφείς των ιστοριών της "Θρυλικής Τετράδας", όπως έμειναν γνωστοί ο Τζιμ Άνταμς και οι φίλοι του, ήταν ο Πότης Στρατίκης και ο Γιώργος Μαρμαρίδης. Δύο εξαιρετικοί άνθρωποι, που είχαν πολλές δύσκολες εμπειρίες στη ζωή τους και που τους άρεσε να γράφουν συνέχεια ατελείωτες ιστορίες με τους αγαπημένους μας ήρωες. Ο Μικρός Σερίφης έγινε αργότερα και Μικρός Κάου-μπόυ, Μικρός Αρχηγός και Γίγας του Φαρ-Ουέστ. Συνολικά γράφτηκαν περισσότερες από 1.300 περιπέτειες της "Θρυλικής Τετράδας", ενώ υπολογίζεται ότι το συνολικό τιράζ που τυπώθηκαν είναι πολλές δεκάδες εκατομμύρια σε φθηνά τεύχη που έφταναν σε κάθε γωνιά της χώρας και μπορούσαν να μπουν σε κάθε σπίτι. Είναι αξιοσημείωτο πως μέρος του τιράζ πήγαινε και σε χώρες του εξωτερικού, όπου διέμενε μεγάλος πληθυσμός Ελλήνων μεταναστών (όπως π.χ. στη Γερμανία).
Κάποιος γνωστός μου με ρώτησε πριν από χρόνια αν είχαν καμιά λογοτεχνική αξία αυτά τα κείμενα. Του απάντησα πως για μένα, ναι. Για κάθε αναγνώστη, ανεξαρτήτου ηλικίας, που διάβαζε τις ιστορίες του Τζιμ Άνταμς στις διακοπές των μαθημάτων, για χαλάρωση μετά τη δουλειά, ξαπλωμένος το βράδυ στο κρεβάτι ή ταξιδεύοντας με το λεωφορείο, φυσικά και είχαν αξία. Αναμφισβήτητα, μέσα στον τεράστιο αριθμό των ιστοριών που γράφτηκαν, πολλές φορές κάτω από μεγάλη πίεση για να προλάβουν να φτάσουν στον σωστό χρόνο στο τυπογραφείο, βρίσκονται και κάποιες προχειρογραμμένες ή λιγότερο ωραίες. Υπάρχουν, όμως, και κάποια πραγματικά διαμάντια, από εκείνο το είδος των κειμένων που σου μένουν βαθιά χαραγμένα στο μυαλό, όσα χρόνια κι αν περάσουν. Άλλωστε, ακόμα κι όταν ήμασταν μικροί, δεν ταξινομούσαμε τις ιστορίες με βάση ποια μας άρεσε περισσότερο και ποια λιγότερο;
Τα χρόνια περνάνε, όμως κάποια πράγματα δεν θέλεις να τα σβήσεις από τη μνήμη σου. Μπορεί να τ' αφήνεις πίσω σου, όμως δεν τα ξεχνάς. Τα κουβαλάς μαζί σου, βαθιά μέσα σου. Κι όποτε βρίσκεις την ευκαιρία, ξαναγυρνάς για λίγο, να τ' αγγίξεις, να τα νιώσεις, να πάρεις λίγη από την αύρα τους. Έτσι είναι κι ο Μικρός Σερίφης για κάποιους από εμάς. Ένας παλιός φίλος που δεν ξεχνιέται.
Σ' ευχαριστούμε, Τζιμ, που μας ταξιδεύεις τόσα χρόνια με τις περιπέτειές σου. Και μην φοβάσαι, θα συνεχίσουμε να είμαστε πάντα μαζί σου...
Ο Μικρός Σερίφης Τζιμ Άνταμς και οι φίλοι του, η Ντιάνα Μόρισον, ο Πεπίτο Γκονζάλες και ο Τσιπιρίπο, αποτελούν μια παρέα νεαρών υποστηρικτών του Νόμου, της Τάξης και της Ηθικής, οι περιπέτειες των οποίων μας εξιτάριζαν όταν τις διαβάζαμε μικροί και αποτελούσαν (χωρίς να το αντιλαμβανόμαστε τότε) έναν σημαντικό παράγοντα διαμόρφωσης του χαρακτήρα μας. Μπορεί να ήταν μικροί σε ηλικία, όμως στα δικά μας μάτια έμοιαζαν γίγαντες, αφού τολμούσαν να ορθώσουν το ανάστημά τους απέναντι στην παρανομία, στην ανηθικότητα και την αδικία αυτού του κόσμου. Ζώντας οι ίδιοι σε μια εποχή και σε μια περιοχή του κόσμου όπου η αγριότητα ήταν πανταχού παρούσα και η δύναμη των όπλων χρησιμοποιούνταν τις περισσότερες φορές όχι για καλό σκοπό, κατάφερναν να διατηρούν έναν ακέραιο χαρακτήρα, διδάσκοντας σε εμάς, τους σύγχρονους αναγνώστες, πως μπορούμε να πετύχουμε στη ζωή, διατηρώντας την τιμιότητα και την ηθική μας.
Φυσικά, όλα αυτά τα διδάγματα μας τα διοχέτευαν μέσα από τις ιστορίες τους οι συγγραφείς που έγραφαν τα κείμενα. Και, ουσιαστικά, οι ήρωές τους ήταν πλασμένοι κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσίν τους. Οι κύριοι συγγραφείς των ιστοριών της "Θρυλικής Τετράδας", όπως έμειναν γνωστοί ο Τζιμ Άνταμς και οι φίλοι του, ήταν ο Πότης Στρατίκης και ο Γιώργος Μαρμαρίδης. Δύο εξαιρετικοί άνθρωποι, που είχαν πολλές δύσκολες εμπειρίες στη ζωή τους και που τους άρεσε να γράφουν συνέχεια ατελείωτες ιστορίες με τους αγαπημένους μας ήρωες. Ο Μικρός Σερίφης έγινε αργότερα και Μικρός Κάου-μπόυ, Μικρός Αρχηγός και Γίγας του Φαρ-Ουέστ. Συνολικά γράφτηκαν περισσότερες από 1.300 περιπέτειες της "Θρυλικής Τετράδας", ενώ υπολογίζεται ότι το συνολικό τιράζ που τυπώθηκαν είναι πολλές δεκάδες εκατομμύρια σε φθηνά τεύχη που έφταναν σε κάθε γωνιά της χώρας και μπορούσαν να μπουν σε κάθε σπίτι. Είναι αξιοσημείωτο πως μέρος του τιράζ πήγαινε και σε χώρες του εξωτερικού, όπου διέμενε μεγάλος πληθυσμός Ελλήνων μεταναστών (όπως π.χ. στη Γερμανία).
Κάποιος γνωστός μου με ρώτησε πριν από χρόνια αν είχαν καμιά λογοτεχνική αξία αυτά τα κείμενα. Του απάντησα πως για μένα, ναι. Για κάθε αναγνώστη, ανεξαρτήτου ηλικίας, που διάβαζε τις ιστορίες του Τζιμ Άνταμς στις διακοπές των μαθημάτων, για χαλάρωση μετά τη δουλειά, ξαπλωμένος το βράδυ στο κρεβάτι ή ταξιδεύοντας με το λεωφορείο, φυσικά και είχαν αξία. Αναμφισβήτητα, μέσα στον τεράστιο αριθμό των ιστοριών που γράφτηκαν, πολλές φορές κάτω από μεγάλη πίεση για να προλάβουν να φτάσουν στον σωστό χρόνο στο τυπογραφείο, βρίσκονται και κάποιες προχειρογραμμένες ή λιγότερο ωραίες. Υπάρχουν, όμως, και κάποια πραγματικά διαμάντια, από εκείνο το είδος των κειμένων που σου μένουν βαθιά χαραγμένα στο μυαλό, όσα χρόνια κι αν περάσουν. Άλλωστε, ακόμα κι όταν ήμασταν μικροί, δεν ταξινομούσαμε τις ιστορίες με βάση ποια μας άρεσε περισσότερο και ποια λιγότερο;
Τα χρόνια περνάνε, όμως κάποια πράγματα δεν θέλεις να τα σβήσεις από τη μνήμη σου. Μπορεί να τ' αφήνεις πίσω σου, όμως δεν τα ξεχνάς. Τα κουβαλάς μαζί σου, βαθιά μέσα σου. Κι όποτε βρίσκεις την ευκαιρία, ξαναγυρνάς για λίγο, να τ' αγγίξεις, να τα νιώσεις, να πάρεις λίγη από την αύρα τους. Έτσι είναι κι ο Μικρός Σερίφης για κάποιους από εμάς. Ένας παλιός φίλος που δεν ξεχνιέται.
Σ' ευχαριστούμε, Τζιμ, που μας ταξιδεύεις τόσα χρόνια με τις περιπέτειές σου. Και μην φοβάσαι, θα συνεχίσουμε να είμαστε πάντα μαζί σου...
Παναγιώτης Πλαφουτζής
📚5118📚
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου