Αξέχαστες Ιστορίες 50: Η φωνή του νεκρού

Μια δυνατή περιπέτεια θα προσπαθήσουμε να σας θυμίσουμε σήμερα. Γράφτηκε την Άνοιξη του 1974 από τον συγγραφέα Γιώργο Μαρμαρίδη και δημοσιεύθηκε τον Μάρτιο εκείνης της χρονιάς στο τεύχος 25 του μηνιαίου περιοδικού "Υπερτεύχος Μικρός Κάου-μπόυ/Ντιάνα", με τον τίτλο "Ο τάφος του Μεγάλου Ταμούν". Όταν αναδημοσιεύθηκε μετά από πολλά χρόνια στον εβδομαδιαίο "Μικρό Κάου-μπόυ", πήρε τον τίτλο "Η φωνή του νεκρού" (τεύχη 768 και 1151). Στην παρουσίασή μας, παραθέτουμε τα εξώφυλλα και των τριών εκδόσεων της περιπέτειας, αλλά και το σαλόνι του τίτλου από το τεύχος 768...

Το σκεπαστό κάρο προχωρεί αργά διασχίζοντας την πλατιά, ανοιχτή κοιλάδα. Μαζί του μεταφέρει όνειρα για μία νέα γη και για μια νέα μοίρα. Έχει περάσει μέσα απ' την φλογερή καρδιά της ερήμου. Έχει ακούσει το σφύριγμα του ανέμου τις νύχτες πάνω στα Βραχώδη Όρη. Έχει δεχτεί τις βροχές κι έχει αντικρίσει τις αστραπές των καταιγίδων. Τώρα, τέλος, φτάνει σε μιά πλατιά, ανοιχτή έκταση, γεμάτη βλάστηση, γλυκό ήλιο και τρεχούμενο νερό. Στη γη ακριβώς που ονειρέυονταν το νεαρό ζευγάρι που οδηγεί την άμαξα. Τουλάχιστον έτσι φαντάζονται ο άντρας που κρατάει τα χαλινάρια του κάρου και η νέα γυναίκα που κάθεται δίπλα του, μ' ένα μικρό παιδί στα γονατά της.
-Μου φαίνεται πως είναι το μέρος που ξεκινήσαμε για να βρούμε, Μαίρη, λέει εκείνος, τραβώντας τα χαλινάρια.
Το αμάξι σταματάει. Η γυναίκα κοιτάζει ολόγυρα μ' ένα ευτυχισμένο χαμόγελο.
-Ναι, Κλαίη, μουρμουρίζει. Έχεις δίκιο. Είναι μια πολύ όμορφη χώρα.
-Μπορούμε να χτίσουμε ένα σπιτάκι και να κάνουμε μιά νέα αρχή, λέει ο άντρας πηδώντας απ' το κάρο που έχει πια σταματήσει. Φαντάζομαι πως σε λίγο καιρό θα έρθουν κι άλλοι άποικοι να εγκατασταθούν γύρω μας. Έχω μάθει ότι πολλοί θα ξεκινήσουν επίσης για την Μοντάνα.
Η Μαίρη κατεβαίνει κι εκείνη από το αμάξι, αφού δίνει το παιδάκι στον άντρα της...

Σχολιασμός 1: Dimitris Mazarakiotis

Η ιστορία αυτή μου άρεσε και την ξεχωρίζω από άλλες περιπέτειες, ακόμα και ανάμεσα σε διάφορες ιστορίες κόμικς, γιατί μου θυμίζει παλιά καλτ αμερικάνικη ταινία. Έχει έναν τόνο ρομαντισμού, που πάντα με τραβούσε σε αυτού του είδους τις ταινίες ή ακόμη και σε ιστορίες όπως η συγκεκριμενη, ή και σε κόμικς! Για παράδειγμα, ξεκινώντας να διαβάζω την συγκεκριμένη περιπέτεια, με το ζευγάρι που έφτασε σ' αυτήν την ερημική περιοχή για να φτιάξουν το σπίτι τους, μου θύμισε λίγο το "Μικρό σπίτι στο λιβάδι" που έβλεπα μικρός. Όμως και η μετέπειτα πλοκή της ιστορίας, την καθιστά μια από τις κορυφαίες που έχω διαβάσει!

Την αξέχαστη αυτή ιστορία την διάβασα πρόσφατα για πρώτη φορά, στο τεύχος 1151 του Μικρού Κάου-μπόυ.

Κριτική: 5/5

Σχολιασμός 2: adamsjim

Μια περιπέτεια που τα έχει όλα, από αυτές που τις διάβαζες και σου καρφωνόταν στο μυαλό για μήνες ή και χρόνια. Ινδιάνοι, μάχες, μυστήριο, δράση με τους ήρωες-πρωταγωνιστές, συγκίνηση, αλλά και γέλιο με την συνδρομή -φυσικά- του Γκονζάλες.

Υπόθεση: Ένα νεαρό ζευγάρι αποίκων μαζί με ένα παιδί, οδηγεί την άμαξά του σε μια ερημική περιοχή της Μοντάνα. Βρίσκουν ένα πολύ όμορφο μέρος και αποφασίζουν να εγκατασταθούν εκεί, όταν δέχονται ληστρική επίθεση των Ινδιάνων Κρηκ. Οι ερυθρόδερμοι σκοτώνουν το ανδρόγυνο και φεύγουν βάζοντας φωτιά σε ό,τι έχει απομείνει. Δεν έχουν πάρει είδηση όμως ότι έχουν αφήσει ζωντανό το μικρό παιδάκι. Ο μικρούλης Πωλ, είχε απομακρυνθεί για να παίξει κι έτσι γλίτωσε τη ζωή του. Κι ενώ κλαίει πάνω από τα δύο πτώματα, εμφανίζεται μία άλλη ομάδα Ινδιάνων, της φυλής των Μαυροπόδηδων, αυτή τη φορά. Ο επικεφαλής τους, ο Περήφανος Αετός, αποφασίζει να υιοθετήσει το μικρό Πωλ και τον παίρνει για να μεγαλώσει μαζί με το δικό του γιο. Δεκαπέντε χρόνια αργότερα, στην Μοντάνα επίκειται πόλεμος με τους Ινδιάνους και η Θρυλική Τετράδα επισκέπτεται την περιοχή στην οποία δύο Ινδιάνοι πολεμιστές έχουν γίνει γνωστοί για τη γενναιότητα και τα κατορθώματά τους: ο Άγριος Πάνθηρας και ο Ασπροπόδης…

Την αξέχαστη αυτή ιστορία την διάβασα για πρώτη φορά στο τεύχος 768 του Μικρού Κάου-μπόυ. Ήταν μια από τις πρώτες ιστορίες της Θρυλικής Τετράδας που διάβασα, κάπου εκεί γύρω στο 1983, και γι' αυτό χαράκτηκε ανεξίτηλα στην μνήμη μου...

Κριτική: 4/5

Επόμενη "Αξέχαστη Ιστορία": Οι νεκροί δεν αφήνουν ίχνη

Αναζητήστε την στα τεύχη 503, 940 και 1386 του περιοδικού "Μικρός Σερίφης". Διαβάστε την και στείλτε μας τα κείμενά σας στο e-mail του blog (selidesnostalgias@gmail.com), το συντομότερο δυνατόν. Μην ξεχάσετε να αναφέρετε την κριτική σας για την περιπέτεια και σε ποιο τεύχος την διαβάσατε!

Σημείωση: Τα εξώφυλλα και οι εσωτερικές εικόνες των περιοδικών που παρουσιάζονται καλύπτονται από τα πνευματικά δικαιώματα των δημιουργών. Παρακαλούμε να είστε ιδιαίτερα προσεκτικοί σε περιπτώσεις αντιγραφής.
Επιμέλεια κειμένων και παρουσίασης: Πλαφουτζής Παναγιώτης
Για το http://selidesnostalgias.blogspot.gr/ - 2016