Η λατρεία του Ποπάυ για το σπανάκι συνέβαλε στην αύξηση της κατανάλωσης του λαχανικού κατά 33%. Οι αμερικανοί σπανακοπαραγωγοί του το αναγνώρισαν και στις 26/3/1937 έστησαν το άγαλμά του στην Κρίσταλ Σίτι, μια πόλη του Τέξας που ζει κυρίως απ' το σπανάκι!
Ο Ποπάυ, ένας από τους πιο αγαπημένους χάρτινους ήρωες, «γεννήθηκε» το 1929 απ' το πενάκι του Elzie Crisler Segar (8/12/1894-13/10/1938, USA). Ο Έλζι Κράισλερ Σίγκαρ, ο πρώτος σχεδιαστής του Popeye, σχεδίαζε από το 1919 καθημερινά strips τα οποία δημοσιεύονταν αποκλειστικά σε εφημερίδες. Ο Segar είχε γεννηθεί στο Τσέστερ, κοντά στον ποταμό Μισσισσιπή. Στα 18 του χρόνια αποφάσισε να γίνει σκιτσογράφος και πέθανε στα 43 χρόνια του από μακρά ασθένεια στην Santa Monica, California. Αν και το δημιούργημα του έγινε παγκοσμίως γνωστό, ο ίδιος πέθανε πάμπτωχος και απογοητευμένος γιατί δεν είχε προνοήσει να κατοχυρώσει έγκαιρα το δημιούργημα του!
Ύστερα από τον θάνατο του Segar το 1938, τον διαδέχθηκαν κατά σειρά οι Doc Winner, Joe Mussial, Bela Zaboly και Ralph Stein. Ύστερα από όλους αυτούς, εμφανίστηκε ο κύριος συνεχιστής του Segar, o Bud Sagendorf, ο οποίος το 1945 άρχισε να σχεδιάζει ιστορίες με τον Popeye που δημοσιεύονταν σε κόμικς εκείνης την εποχής, ενώ από το 1958 ανέλαβε τον σχεδιασμό των strip. Ύστερα από σχεδόν τρεις δεκαετίες, το 1986, αφού ο Sagendorf είχε πλέον κερδίσει την θέση του κυριότερου δημιουργού του Popeye (εξαιρουμένου του Segar) θέλησε να αφιερώσει περισσότερο χρόνο στην οικογένειά του, έτσι συνέχισε μόνο το Κυριακάτικο strip, δίνοντας την σκυτάλη των ημερήσιων strips στον Bobby London.
Ο Ποπάυ είναι γκρινιάρης, αλλά καλόκαρδος, δεν αποχωρίζεται ποτέ την πίπα και τη ναυτική στολή του. Όταν βρίσκεται σε μπελάδες τρώει σπανάκι, που του δίνει μια υπεράνθρωπη δύναμη για να υπερασπιστεί και να σώσει, συχνά, την αγαπημένη του Όλιβ. Παρότι κοντός, αμόρφωτος, με ιδιόμορφη εμφάνιση και φωνή, με ένα μάτι και κανένα δόντι, πολλοί τον θεωρούν ως τον πρόδρομο των υπερηρώων που κυριάρχησαν αργότερα στα κόμικς.
Έκανε το ντεμπούτο του στις 17 Ιανουαρίου του 1929, σε μία σειρά κόμικς της νεοϋορκέζικης εφημερίδας «Evening Journal». Η σειρά ονομαζόταν Thimble Theatre και μετρούσε ήδη δέκα χρόνια ζωής, με πρωταγωνιστές την -μετέπειτα αρραβωνιαστικιά του- Όλιβ Όιλ, τον αδελφό της Κάστορ και τον αγαπημένο της Χαμ Γκρέιβι. O Segar θέλησε να βάλει τους κεντρικούς χαρακτήρες της σειράς να ταξιδέψουν σε ένα νησί, και ο Ποπάυ ήταν ένας κομπάρσος ο οποίος τους βοήθησε.
Αν και εμφανίστηκε σ' έναν δευτερεύοντα ρόλο, αμέσως κέρδισε την αγάπη των αναγνωστών. Σταδιακά, ο Σίγκαλ άρχισε να του δίνει όλο και μεγαλύτερους ρόλους, μέχρι που έγινε ο κεντρικός ήρωας και τελικά η σειρά πήρε το όνομά του.
Βέβαια ο Popeye δεν ήταν έτσι όπως τον ξέρουμε σήμερα. Στην αρχή ήταν ένας άσχημος άνθρωπος, χωρίς σπίτι,φίλους, οικογένεια. Ήταν όμως ο μόνος λογικός και ευαίσθητος άνθρωπος ανάμεσα σε ένα σύνολο διεφθαρμένων. Ο μόνος που περιφρονούσε τα λεφτά και δεν δίσταζε να δώσει όλο του το κομπόδεμα σε μία φτωχή οικογένεια, με αποτέλεσμα να ξαναμείνει απένταρος όπως πάντα. Για την ακρίβεια, όσα λεφτά και να κέρδιζε, δεν υπήρχε περίπτωση να μην εξαφανίζονταν από πάνω του μέσα σε λίγες ώρες. Παρουσιαζόταν ως άσχημος αλλά ήταν ανθρώπινος και συμπαθής χαρακτήρας, και εκεί χρωστάει την επιτυχία του. Η αλήθεια είναι πως ακόμα και ο Segar τον συμπάθησε τόσο πολύ, που στην συνέχεια τον μεταβίβασε σε κύριο πρωταγωνιστή μαζί με τον Castor Oyl, ενώ άφησε τον Ham Gravy στην άκρη.
Η προσωπικότητα που του είχε δώσει ο Segar ήταν πολύ πιο πολύπλοκη από τον επιφανειακό Popeye που έχουμε διαβάσει κατά καιρούς στα κόμικς που κυκλοφόρησαν στην Ελλάδα. Ο Popeye του Segar ήταν ένας πολυδιάστατος χαρακτήρας με ξεχωριστή προσωπικότητα, ενώ οι ιστορίες που διαβάσαμε στην Ελλάδα ήταν κυρίως από Ιταλούς δημιουργούς. Οι Ιταλοί είναι υπεύθυνοι εν μέρει για την προσωπικότητα του Popeye όπως την ξέρουμε σήμερα. Αυτοί έκαναν τον πατέρα του Popeye αλκοολικό, αυτοί έδωσαν την σχέση μητέρας-γιου στον Μπρούτο-Μάγισσα, κλπ.
Το σπανάκι καθιερώθηκε σταδιακά ως "όπλο" του ήρωά μας. Το σπανάκι εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1932 σε strips και cartoons, όμως η υπερβολική του αυτή δύναμη καθιερώθηκε από τα cartoons. Στα strips απλά γινόταν πιο δυνατός, όμως στα cartoons γινόταν Superman! Η υπερβολή αυτή άρεσε σε πολλούς νεότερους σχεδιαστές, οι οποίοι και την καθιέρωσαν στις ιστορίες τους.
Στον κινηματογράφο, ο Ποπάυ πρωτοεμφανίστηκε το 1933, στην ταινία κινουμένων σχεδίων «Οι περιπέτειες του Ποπάυ του ναυτικού». Η καριέρα του στη μεγάλη οθόνη έμελλε να είναι ακόμη πιο ένδοξη απ' ότι στις εφημερίδες. Μάλιστα, το 1938 ανακηρύχθηκε ως ο πιο δημοφιλής χαρακτήρας κινουμένων σχεδίων στις ΗΠΑ, ξεπερνώντας ακόμη και τον Μίκι Μάους!
Μέρος του κειμένου προέρχεται από το http://www.asxetos.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου