Ονειρεύτηκα τον Πεπίτο...

Πώς μπορεί να συνδυαστεί ένας γάτος με τον Πεπίτο Γκονζάλες;
Εύκολα, φυσικά, στα όνειρα και τις σκέψεις μας...
Έτσι τα συνδύασε και μια φίλη, καταγράφοντας την εμπειρία στην ιστοσελίδα της.
http://www.catisart.gr
Για τους λάτρεις της γάτας και του... Πεπίτο!

Μια νύχτα που κοιμήθηκα αργά, μια από εκείνες τις νύχτες τις αδιέξοδες, τις ατέρμονες, που ζω κατά καιρούς, είδα στο όνειρό μου τον Πεπίτο Γκονζάλες. Μου ήρθε έτσι ξαφνικά η ανάμνηση. Σαν αναλαμπή. Διάβαζα τον Μικρό Σερίφη όταν ήμουν πολύ μικρή. Ή μάλλον άρπαζα τα τεύχη από τα μεγαλύτερα ξαδέλφια μου. Που όλοι τους τα ξεκοκάλιζαν. Εσύ φυσικά τότε δεν υπήρχες καν. Λαθραναγνώστρια και αναγνώστρια ήμουν από παιδί. Ούτε καν η μητέρα σου δεν υπήρχε τότε. Ρούφαγα τις σελίδες σαν οβομαλτίνη. Τι λέω η μητέρα σου, ούτε καν η γιαγιά σου. Ούτε η γιαγιά της γιαγιάς σου. ΄Ακου τώρα τι σου είναι ο ανθρώπινος νους, μικρέ μου. Τι ανασκαφές μπορεί να κάνει. Τι οράματα μπορεί να επινοήσει. Είσαι τόσο νέος όμως, τόσο πρόσφατος. Τι περιπλάνηση στις δέλτους του ασυνειδήτου. Ούτε η προγιαγιά της γιαγιάς σου δεν θα υπήρχε εκείνη την εποχή. Ο Πεπίτο Γκονζάλες, ετών 18, Μεξικανός. Αγαθός και κωμικός. Είχε κι έναν γάιδαρο, τον Πελεγκρίνο. Αν και γελωτοποιός, τραβούσε γρήγορα πιστόλι. Ιστορίες, μικρέ μου, αλησμόνητες. Στο τέλος πάντα τα κατάφερνε στις κακοτοπιές. Λαϊκά αναγνώσματα.

Ε, το άλλο πρωί ήταν που γνώρισα τη μανούλα σου. ΄Εκπληξη. ΄Εχεις πολύ καλή μανούλα, το γνωρίζεις φαντάζομαι. Κατόπιν τούτου ήταν θέμα χρόνου να γνωριστώ και μαζί σου. Να περπατήσεις στη σκέψη μου; Η Μαρικαίτη, η μανούλα σου, σε βρήκε στον περίβολο του νοσοκομείου όπου εργάζεται. Από πού είχες έρθει; Από τον Νείλο; Από τον Αμαζόνιο; Ήσουν μια τίγρης σοφή που ξέφυγες από τα βάθη του χρόνου; Τι δύσβατα μονοπάτια ακολούθησες και έφτασες εκεί; Ποτέ δεν αποκάλυψες. Κατάξανθος μικρούλης. Με μάτια σε αιθέριο γαλάζιο. Αργότερα πήρανε εκείνο το χρώμα το πράσινο, το σμαραγδί, το μεθυστικό. Ωρυόσουν και φώναζες γιατί λαχταρούσες να ζήσεις. ΄Ελα που η Μαρικαίτη λατρεύει το είδος σου. Τυχερή κοπέλα. Την υιοθέτησες αμέσως. Είχε, βλέπεις, και τα προσόντα. Τρυφερή, ευγενική, δοτική, στοργική, καλοπροαίρετη. Σε πήρε στο όμορφα τακτοποιημένο σπίτι της. Τρία χρόνια πέρασαν. Στη ζωή σας τότε εισέβαλε ένας κύριος. Σοβαρός, αξιοπρετής, μορφωμένος. Σας έκανε πρόταση γάμου. Ή μάλλον για να ακριβολογούμε στη Μαρικαίτη έκανε πρόταση. Αλλά εσείς οι δύο πηγαίνατε πακέτο. «Α, εγώ χωρίς αυτόν δεν πάω πουθενά», ήταν το τελεσίγραφό της. «Κι αν είσαι αλλεργικός, θα πάρεις κορτιζόνες».

Τώρα μένετε όλοι μαζί στο πιο ψηλό σημείο ενός ψηλού κτιρίου. Από εκεί πάνω αγναντεύεις την Αττική ολόκληρη. Μικρός αυτοκράτορας που θαυμάζει την επικράτειά του. Ο θεός Δίας ο παντοδύναμος. Βασική σου ειδίκευση να γοητεύεις. Κλέβεις καρδιές και θαυμαστικά σχόλια. Ασχολείσαι και με την τέχνη. Τεντώνεσαι σαν χορδή. Χορογραφείς τον εαυτό σου. Τραγουδάς σαν τενόρος. Τις υπόλοιπες ώρες κοιμάσαι παραδομένος στην ευτυχία, στην τρυφηλότητα και στην άνεση της οικογενειακής ζωής. Τρισόλβιος. Φιλήσυχος, ονειροπόλος, γενναιόδωρος στα χάδια, ολύμπιος. Χάλασες όμως το γωνιακό καναπέ γιατί επιμένεις να λιμάρεις εκεί τα νύχια σου. Μερικές φορές κάνεις το σκληρό και στη Μαρικαίτη γιατί ξυπνάει μέσα σου το ένστικτο του αρσενικού, του άνδρα του βαρύ, του ασήκωτου, που δεν θέλει πολλά χαϊδέματα. Εκείνες τις ώρες προτιμάς τον μπαμπά σου. Γιατί κι αυτόν τον έχεις κατακτήσει. Ωραίες μέρες είναι κι όταν πηγαίνετε στο εξοχικό σας, τα καλοκαίρια. Δίπλα στο δάσος. Οι περίπατοι στη φύση. Μόνο που αντιπαθείς την ταχύτητα του αυτοκινήτου. Τότε χάνεις όλη την τόλμη και την αυτοπεποίθησή σου. Το αντέχεις βέβαια. Σου κρατάει και η Μαρικαίτη το… χέρι. Γρήγορα το ξεπερνάς.

Έσβησες το κεράκι στην τούρτα με το… σολομό; Είχες τα γενέθλιά σου. Πρέπει να χάσεις βάρος, όμως. Επειγόντως δίαιτα. Το ξέρεις ότι θεωρείσαι υπέρβαρος; Οκτώ κιλά γάτος, γίνεται;

Τελικά τώρα το αντιλήφθηκα. Εσύ είχες έρθει στον ύπνο μου εκείνη τη νύχτα. Εσύ εξουσίαζες το όνειρό μου. Ο γάτος, ο Πεπίτο. Πεπίτο πειραχτήρι…