***ΣΕΛΙΔΕΣ ΝΟΣΤΑΛΓΙΑΣ***: Τα γουέστερν που αγαπήσαμε 14: Τα ηρωικά κορόιδα / Way out west (1937)

Σάββατο 4 Ιουλίου 2015

Τα γουέστερν που αγαπήσαμε 14: Τα ηρωικά κορόιδα / Way out west (1937)

Ασπρόμαυρο φιλμ

Είδος: Κωμωδία γουέστερν

Παραγωγή: Hal Roach Studios

Σκηνοθεσία: James W. Horne

Σενάριο: Jack Jevne, Charles Rogers, James Parrott, Felix Adler

Μουσική: Marvin Hatley

Διάρκεια: 66’

Ηθοποιοί: Stan Laurel, Oliver Hardy, James Finlayson, Sharon Lynn, Rosina Lawrence, Stanley Fields

Υπόθεση: Ο Σταν και ο Όλι ταξιδεύουν στο Φαρ-Ουέστ με προορισμό την πόλη Brushwood Gulch, με σκοπό να βρουν την Μαίρη Ρόμπερτς (Rosina Lawrence) και να της παραδώσουν μια επιστολή που περιέχει τον τίτλο ιδιοκτησίας ενός χρυσορυχείου. Όταν φτάνουν, ο ιδιοκτήτης του σαλούν και ξενοδοχείου, Μίκυ (James Finlayson), τους παρουσιάζει την Λόλα (Sharon Lynn) σαν Μαίρη, τους ξεγελάει και τους παίρνει την επιστολή. Φεύγοντας, οι δύο φίλοι συναντούν τη Μαίρη και αποφασίζουν να την βοηθήσουν να πάρει πίσω την επιστολή που της ανήκει.

Stan Laurel (16/06/1890 – 23/02/1965), Oliver Hardy (18/01/1892 – 07/08/1957)

Το καλύτερο κωμικό ντουέτο στην ιστορία του κινηματογράφου, συνεργάστηκε για πρώτη φορά κατά τύχη στην ταινία “Lucky Dog” (1917), όμως το ταλέντο που είχαν πήγαινε χαμένο, μέχρι που ο παραγωγός Hal Roach τους έβαλε να παίξουν ξανά μαζί το 1926 σε μια σειρά βουβών ταινιών μικρού μήκους. Γύρισαν αμέτρητες κλασικές ταινίες και συμπλήρωναν ο ένας τον άλλον στην εντέλεια (“Puck up your troubles” – 1931, “The music box” – 1932, “Sons of the Desert” – 1933, “Fra Diavolo” – 1933, “Our relations” – 1936 κ.α.).

Το “Way out west” είναι όχι μόνο μια από τις τελειότερες ταινίες τους αλλά και μια από τις καλύτερες κωμωδίες όλων των εποχών. Οι σκηνές με το μουλάρι εντός του ξενοδοχείου, που καταστρέφει τα πάντα στο πέρασμά του, είναι ξεκαρδιστικές. Πόρτες, έπιπλα, εσωτερικά στηρίγματα διαλύονται, ενώ ταυτόχρονα ο Σταν και ο Όλι ισοπεδώνουν άθελά τους τα υπόλοιπα!

Η ταινία είναι προσεγμένη, ο θεατής προσαρμόζεται σε έναν όμορφο ρυθμό και αφήνεται εντέλει σε ένα αίσθημα χαλάρωσης. Προτάθηκε για Oscar καλύτερης μουσικής αλλά τελικά δεν το πήρε.

Στην Ελλάδα προβλήθηκε στις 27 Δεκεμβρίου 1948.