Σάββατο 19 Δεκεμβρίου 2020

Αξέχαστες Ιστορίες 77: Ο Ιρλανδός

Ενοχή και Αθωότητα

Σχολιασμός 1: Κατερίνα

Ο δρόμος της παρανομίας ήταν συχνά μια εύκολη επιλογή, για πολλούς από αυτούς που έφτασαν από τις μακρινές πατρίδες τους στο Φαρ Ουέστ το 19ο αιώνα, ζητώντας τον γρήγορο πλουτισμό. Στα μακρινά και σκληρά εκείνα χρόνια, ο νόμος και η δικαιοσύνη δεν κατόρθωναν πάντα να συλλάβουν και να τιμωρήσουν εγκαίρως τους σκληρούς κακοποιούς. Έτσι, πολλοί απ’ αυτούς, έμεναν για καιρό ασύλληπτοι να συνεχίσουν το άνομο έργο τους, μέχρι να φτάσει η ώρα της βέβαιης τιμωρίας τους με την παρέμβαση της Θρυλικής Τετράδας. Γιατί, στις σύντομες αλλά γεμάτες δράση, περιπέτεια, μυστήριο και ήθος ιστορίες των αγαπημένων μας περιοδικών δεν υπάρχει κανείς κακοποιός που να μην τιμωρήθηκε. Ένα από βασικά μηνύματα του περιοδικού προς τους νέους ήταν ότι το κακό πάντα στο τέλος τιμωρείται και το καλό πάντα νικάει. Αυτό ισχύει και στο τεύχος #908 του 1981 με τον περίεργο τίτλο «Ο Ιρλανδός», που υπογράφει ο συγγραφέας Κώστας Φωτεινός (Πότης Στρατίκης).

Υπόθεση: Ένας επικίνδυνος δολοφόνος ξεφεύγει από τον κλοιό του νόμου, χρησιμοποιώντας ένα εμπνευσμένο τέχνασμα αλλαγής ταυτότητας, που στοιχίζει σ’ έναν ανυποψίαστο και αθώο άνθρωπο την ελευθερία του. Έκτοτε, ο κακοποιός εξαφανίζεται από προσώπου γης, διαφεύγοντας την τιμωρία.
Αρκετούς μήνες αργότερα, στην είσοδο μιας άλλης πόλης, αρκετά μακριά από το παραπάνω συμβάν, τα θρυλικά παιδιά βρίσκουν νεκρό τον τηλεγραφητή της. Σε ποιον πήγαινε το τελευταίο μήνυμα που έλαβε και με ποιον σκοπό; Ο Τζιμ Άνταμς, χρησιμοποιώντας ένα παλιό παιδικό κόλπο, μαθαίνει εκείνο που κανείς άλλος δε θα μπορούσε να μάθει. Την ίδια πάνω κάτω ώρα, στην ίδια περιοχή, σε μια κοίτη του ποταμού Μισούρι, μια χούφτα χρυσοθήρες αποφασίζουν να αποκτήσουν τον πλούτο με το έγκλημα, αφού δεν μπόρεσαν να βρουν χρυσό. Μια κληρονομιά που δεν τους ανήκει τους δελεάζει και στο μυαλό τους μπαίνει η χρήση βασανιστηρίων προκειμένου να την αποκτήσουν. Όμως ποιος είναι πραγματικά ο τελευταίος που βασάνισαν και ποιον ρόλο έπαιξε ο θάνατος του τηλεγραφητή σ’ αυτή την ιστορία; Θα μπορέσουν άραγε τα θρυλικά παιδιά να μάθουν εγκαίρως την πραγματική ταυτότητα του τελευταίου βασανισμένου και να προλάβουν την εκτέλεση ενός αθώου ανθρώπου;
Κριτική: 5/5


Σχολιασμός 2: Κωνσταντίνος Μ.

Αρκετές ιστορίες του Πότη Στρατίκη ενώ είχαν ένα πολύ καλό και ελπιδοφόρο ξεκίνημα τελείωναν με ένα κάπως απότομο και βιαστικό τέλος. Δύο παράγοντες μπορεί να οδηγούσαν σε αυτό το γεγονός. Ο πρώτος σίγουρα ήταν η έλλειψη χώρου, αφού στο μικρό σχήμα του Μικρού Σερίφη είχε αποφασίσει να μην υπάρχουν τεύχη σε συνέχειες, με αποτέλεσμα η ιστορία να καταλαμβάνει συγκεκριμένες σελίδες. Ο δεύτερος μπορεί να ήταν ότι είχε στο μυαλό του μία γενική ιδέα για την ιστορία που έγραφε, αλλά να μην είχε αποφασίσει ακριβώς για το πως θα κατέληγε. Αυτό μπορεί να οδηγούσε σε ένα πιο βιαστικό τέλος. Στην ιστορία «Ο Ιρλανδός» δεν συναντάμε τίποτα από τα παραπάνω. Έχουμε μία καλοδουλεμένη ιστορία που ο συγγραφέας ήξερε πως θα τελειώσει αφού συνέδεσε αριστοτεχνικά το τι έγινε αρχικά πριν από εννιά μήνες με το τέλος αυτής. Είναι αρκετά διδακτική αφού μας δείχνει το πως διαφθείρει το χρήμα και τι είναι διατεθειμένος να κάνει κάποιος για να το αποκτήσει. Μείζονος σημασίας για τους αναγνώστες είναι ότι μαθαίνουν πόσο σημαντικό είναι να μην καταδικαστεί ένας αθώος. Υπάρχει άλλωστε η λαϊκή ρήση «καλύτερα δέκα ένοχοι έξω, παρά ένας αθώος στη φυλακή»...

Υπόθεση: Στην Τοπέκα, ένας κακούργος με το όνομα Λη Γκάλοπ έχει σκοτώσει πριν λίγες ώρες τον βοηθό σερίφη. Ο σερίφης για να καταφέρει να πιάσει τον δολοφόνο αποφασίζει άμεσα να εγκαταστήσει φρουρούς σε κάθε είσοδο–έξοδο της πόλης. Επειδή κανείς στην πόλη δεν έχει δει το πρόσωπό του, ζητάει από τους φρουρούς να κοιτάνε τα έγγραφα του καθενός που θέλει να περάσει. Όταν σταματάνε έναν καβαλάρη και βλέπουν από τα χαρτιά ότι πρόκειται για τον Λη Γκάλοπ, αποφασίζουν να τον συλλάβουν. Ο ίδιος διαμαρτύρεται ότι έχει γίνει κάποιο λάθος και πως δεν είναι αυτός. Χάρις σε έναν κεραυνό που χτυπάει το διπλανό δέντρο, ο Λη Γκάλοπ καταφέρνει να ξεφύγει.
Όλα αυτά έγιναν εννιά μήνες πριν. Τα πέντε θρυλικά παιδιά του νόμου προχωρώντας αμέριμνα στον δρόμο για το Ρόυ, βρίσκουν ένα νεκρό. Από τον σερίφη του Ρόυ μαθαίνουν ότι πρόκειται για τον τηλεγραφητή. Ο Τζιμ με ένα έξυπνο τέχνασμα καταφέρνει να διαβάσει το τελευταίο τηλεγράφημα που είχε σταλεί. Κάποιος ονόματι Μακ Κήμπερ κληρονόμησε από τον θείο του πεντακόσιες χιλιάδες δολάρια. Από την στιγμή που εμπλέκονται χρήματα στη μέση, τα πράγματα αρχίζουν να περιπλέκονται πολύ…

Αυτή την πολύ ενδιαφέρουσα και ιδιαίτερη ιστορία του Πότη Στρατίκη την διάβασα για πρώτη φορά στο τεύχος 471 του Μικρού Σερίφη. Αξίζει και με το παραπάνω μία θέση στις "Αξέχαστες Ιστορίες".
Κριτική: 4/5


Σχολιασμός 3: adamsjim

Όταν διάβασα την συγκεκριμένη περιπέτεια για πρώτη φορά (στο τεύχος 908), δεν είχα τελειώσει το Δημοτικό. Την θεωρούσα από τότε μια από τις ωραιότερες ιστορίες των μικρών θρυλικών πρωταγωνιστών και μια από τις πιο περίπλοκες και ολοκληρωμένες του περιοδικού. Από τότε πέρασαν δεκαετίες έως ότου την πιάσω στα χέρια μου και την ξαναδιαβάσω. Χωρίς να θυμάμαι ιδιαίτερες λεπτομέρειες, αφέθηκα να παρασυρθώ από την αστυνομική διηγηματική πλοκή για να φτάσω στην λύση του μυστηρίου.
Από τα βασικά στοιχεία που μπορούμε να αντλήσουμε από το κείμενο, είναι η αγριότητα εκείνης της εποχής, που στην ουσία δεν διαφέρει και πολύ από το σήμερα. Αν και στις πολιτισμένες σύγχρονες κοινωνίες η ιδέα της δολοφονίας φαίνεται αποτροπιαστική, οι επιστήμονες δεν έχουν καταλήξει αν αυτό οφείλεται στην αλλαγή των ενστίκτων της ανθρώπινης φυλής μέσα στο πέρασμα του χρόνου, ή είναι απλά αποτέλεσμα αυστηρότερης νομοθεσίας και αστυνόμευσης.
Άλλο χαρακτηριστικό -και κυρίαρχο στοιχείο στο συγγραφικό έργο του Πότη Στρατίκη- είναι ότι στο τέλος αποδίδεται η δικαιοσύνη. Με την ενεργή και καταλυτική δράση των πέντε πρωταγωνιστών (η περιπέτεια είναι της περιόδου που έχει προστεθεί στην συντροφιά και η Παλόμα) αλλά και την συμβολή της Θείας Δίκης, επέρχεται η τιμωρία των κακών και η επιβράβευση των καλών. Μαζί, επιστρέφει στο τέλος και η γαλήνη στην ψυχή του μικρού αναγνώστη...

Υπόθεση: Ένας δολοφόνος καταφέρνει να ξεφύγει από τα μπλόκα, ένα χειμωνιάτικο βράδυ στην Τοπέκα, χρησιμοποιώντας την πονηριά του. Πολλούς μήνες αργότερα, η συντροφιά των πέντε θρυλικών παιδιών πλησιάζει στην μικρή πόλη Ρόυ, όταν ανακαλύπτουν ένα πτώμα ανάμεσα σε θάμνους. Στο Ρόυ, όπου το μεταφέρουν, μαθαίνουν από τον σερίφη ότι πρόκειται για τον τηλεγραφητή της πόλης. Στην προσπάθεια του, ο Τζιμ, να ανακαλύψει τον λόγο για τον οποίο είχε απομακρυνθεί από την πόλη ο άτυχος άνδρας, χρησιμοποιεί ένα τέχνασμα και μαθαίνει ποιο ήταν το τελευταίο τηλεγράφημα που έλαβε. Ένα όνομα θα τους οδηγήσει στις όχθες του ποταμού Μισούρι, αναζητώντας έναν Ιρλανδό ονόματι Μακ Κήμπερ, για να του ανακοινώσουν ότι κληρονόμησε ένα πολύ μεγάλο ποσό. Όμως, το μυστήριο περιπλέκεται όταν, φτάνοντας στην καλύβα του Ιρλανδού, ανακαλύπτουν αίμα...
Κριτική: 4/5

Η περιπέτεια "Ο Ιρλανδός" δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά στο τεύχος 471 του συλλεκτικού περιοδικού "Μικρός Σερίφης", το Νοέμβριο του 1972. Αναδημοσιεύθηκε στο τεύχος 908 τον Μάρτιο του 1981 και στο τεύχος 1354 τον Οκτώβριο του 1989.

Επόμενη "Αξέχαστη Ιστορία":
"Ο Τζο κάνει θαύματα"
Αναζητήστε την στο τεύχος 76 του περιοδικού "Μικρός Κάου-μπόυ" και στα τεύχη 34, 366 και 639 του περιοδικού "Μικρός Αρχηγός". Διαβάστε την και στείλτε μας τα κείμενά σας στο e-mail του blog (selidesnostalgias@gmail.com), το συντομότερο δυνατόν. Μην ξεχάσετε να αναφέρετε την κριτική σας για την περιπέτεια και σε ποιο τεύχος την διαβάσατε!

Σημείωση: Τα εξώφυλλα και οι εσωτερικές εικόνες των περιοδικών που παρουσιάζονται καλύπτονται από τα πνευματικά δικαιώματα των δημιουργών. Παρακαλούμε να είστε ιδιαίτερα προσεκτικοί σε περιπτώσεις αντιγραφής.
Επιμέλεια κειμένων και παρουσίασης: Πλαφουτζής Παναγιώτης
Για το http://selidesnostalgias.blogspot.gr/ - 2020


🔎3960

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...