Κοινωνικός σεβασμός και αλληλοσεβασμός

Του Παναγιώτη Πλαφουτζή

Δύσκολες μέρες. Σκληρές. Καταστάσεις που θεωρούνται -και είναι- πρωτόγνωρες για τις σύγχρονες κοινωνίες μας.

Μέσα σε αυτή την πρωτοφανή κρίση που ζούμε με τον κορονοϊό, αναδεικνύονται καθημερινά νέοι ήρωες, τους οποίους δεν μπορούμε να τους προσδιορίσουμε εύκολα. Προφανώς και το μεγαλύτερο βάρος το επωμίζεται το Σύστημα Υγείας, με τους γιατρούς και τους νοσηλευτές μας να δίνουν τις μεγαλύτερες "μάχες" στα νοσοκομεία όλης της χώρας. Δεν είναι υπεράνθρωποι, κάλλιστα όμως θα μπορούσαμε να τους ονομάσουμε υπερήρωες, γιατί συνεχίζουν να στέκονται όρθιοι χωρίς να έχουν τις υπερδυνάμεις εκείνων.

Ταυτόχρονα, πολλοί ακόμη επαγγελματίες άλλων κλάδων στέκουν πεισματικά όρθιοι για να συνεχίσουν να λειτουργούν κάποιες υπηρεσίες που είναι απαραίτητες για όλους εμάς τους υπόλοιπους. Οι υπάλληλοι των super market, που είναι στη θέση τους, από τους ταμίες ως τους αποθηκάριους, για να γεμίζουν συνεχώς τα ράφια και να μας εξυπηρετούν φέρνοντας ακόμα και στην πόρτα μας τα απαραίτητα. Οι φαρμακοποιοί, που μας προμηθεύουν με τα φάρμακά μας και μας συμβουλεύουν. Οι νέοι που δουλεύουν ως courier ή delivery για να μας παραδώσουν κάθε ώρα ότι παραγγέλλνουμε. Οι δημοσιογράφοι που βρίσκονται συνεχώς στην "πρώτη γραμμή" για την ενημέρωσή μας. Οι ασφαλιστές, που θα τρέξουν να πάρουν τα χαρτιά μας και να μας κατευθύνουν σωστά σε περίπτωση νοσηλείας. Οι δημοτικοί υπάλληλοι στον τομέα της καθαριότητας, που συνεχίζουν να αδειάζουν τους κάδους των σκουπιδιών. Οι υπάλληλοι των δημόσιων υπηρεσιών που βρίσκονται στη θέση τους. Οι υπάλληλοι στα πρατήρια καυσίμων. Οι τραπεζικοί υπάλληλοι. Οι οδηγοί των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς. Οι αστυνομικοί και οι στρατιωτικοί, που εκτός των άλλων έχουν να αντιμετωπίσουν και την απειλή στα σύνορα της χώρας.

Την ώρα που εμείς οι υπόλοιποι "Μένουμε Σπίτι", όλοι εκείνοι είναι κάπου εκεί έξω, γιατί έτσι πρέπει. Άντρες και γυναίκες που εργάζονται χωρίς να περιμένουν ανταπόδοση. Είναι άνθρωποι της διπλανής πόρτας, όχι άγνωστοι. Φίλοι και συγγενείς μας που λειτουργούν όχι χωρίς φόβο αλλά με περισσό θάρρος, δίνοντας έναν τεράστιο αγώνα για να κρατήσουν την κοινωνία μας όρθια... μαζί κι όλους εμάς. Και το κάνουν με τον ίδιο μισθό, αντιμετωπίζοντας μεγαλύτερες δυσκολίες τώρα. Τα κοντέρ θα γράψουν ατέλειωτες ώρες εργασίας, θα γράψουν Κυριακές και αργίες, για να καλυφθούν τα κενά των συναδέλφων που αρρώστησαν, κατέρρευσαν ή απλά έκαναν χρήση της ειδικής άδειας για να μπορέσουν να κρατήσουν τα παιδιά στο σπίτι.

Το ιατρικό προσωπικό θα προσπαθήσει με νύχια και με δόντια να κρατήσει όρθιο το Εθνικό Σύστημα Υγείας. Όμως, αυτό έκανε πάντοτε. Άνθρωποι που είναι οι περισσότεροι κακοπληρωμένοι και που εργάζονται κάτω από απαράδεκτες πολλές φορές συνθήκες, σε κακοσυντηρημένα κτίρια με ελαττωματικές τεχνικές υποδομές. Και όλοι όσοι αναφέραμε παραπάνω, κι εκείνοι τα ίδια έκαναν σε μεγάλο βαθμό, απλά τώρα οι συνθήκες δυσκόλεψαν ακόμη περισσότερο... Απλά, τώρα, συνειδητοποιούμε ευκολότερα την αξία της δουλειάς τους. Και την σεβόμαστε. Το γιατί πρέπει να βρεθεί μια κοινωνία σε τόσο ακραία κατάσταση για να αρχίσουν τα μέλη της να εκτιμούν ο ένας τον άλλο, είναι σίγουρα μια παθογένεια που οφείλεται στο κακό εκπαιδευτικό σύστημα και στο σύγχρονο τρόπο ζωής που ενισχύει τον εγωκεντρισμό μέσω της προβολής λαθεμένων προτύπων.

Δεν είναι κακό να δημιουργείς ήρωες. Πρότυπα που θα αναδειχθούν συμβολικά και το παράδειγμά τους θα ακολουθήσουν κι άλλοι. Πρότυπα που θα χαραχτούν στα παιδικά μυαλουδάκια, δημιουργώντας τους αυριανούς ευσυνείδητους πολίτες. Το κακό είναι να μην τους αναγνωρίζεις. Να μην τους σέβεσαι. Να μηδενίζεις τη δουλειά και την προσφορά τους. Χρειαζόμαστε όλους αυτούς τους ήρωες. Τους έχουμε πραγματικά ανάγκη. Αξίζουν την αναγνώρισή μας. Για κάποιους από αυτούς δεσμεύτηκε ο ίδιος ο πρωθυπουργός ότι θα τους επιβραβεύσει. Κάποιους βγήκαμε -ή θα βγούμε- στα μπαλκόνια να τους χειροκροτήσουμε. Όμως, η μεγαλύτερη ανταμοιβή για εκείνους -αλλά και για μας, αν το καλοσκεφτείς- θα είναι να μην τους ξεχάσουμε όταν θα περάσει αυτή η λαίλαπα. Να μην πάψουμε να τους βλέπουμε θετικά. Να μην πάψουμε να τους σεβόμαστε.

Έτσι στηρίζεται μια πραγματική ΚΟΙΝΩΝΙΑ. Βασιζόμενη στον αλληλοσεβασμό των μελών της.

🔎3827