Αξέχαστες Ιστορίες 62: Ο πόλεμος των ράντσερς

Τις παραμονές της πρωτοχρονιάς του 1977, κυκλοφόρησε το τεύχος 565 του Μικρού Κάου-μπόυ, το οποίο δημοσίευε μια ιστορία της Θρυλικής Τετράδας με την υπογραφή ενός άγνωστου συγγραφέα, ονόματι Νικηφόρος. Επειδή το περιοδικό, μετά το τέλος της αποκλειστικής συνεργασίας με τον συγγραφέα Γιώργο Μαρμαρίδη, πολλές φορές δημοσίευε ανυπόγραφες περιπέτειες, είναι πιθανό ο Νικηφόρος να είχε δημοσιεύσει ξανά ιστορία του στο περιοδικό, χωρίς το όνομά του (έστω, το καλλιτεχνικό του ψευδώνυμο).

Η ιστορία δημοσιεύθηκε και μια δεύτερη φορά, στο τεύχος 965 του ίδιου περιοδικού.

Σχολιασμός 1: Χρήστος Νάστος

Μία ιδιαίτερη ιστορία όσον αφορά τον τρόπο γραφής της, η οποία υπογράφεται από κάποιον Νικηφόρο (αγνώστων λοιπών στοιχείων), παρουσιάζουμε εδώ.

Πρόκειται για μία καλογραμμένη, δυνατή ιστορία, από τις καλύτερες εξ αυτών που δεν ανήκουν στους πολυγραφότατους δημιουργούς Πότη Στρατίκη και Γιώργο Μαρμαρίδη!

Υπόθεση: Η ιστορία ξεκινά εντυπωσιακά, με τη μεταφορά ενός μεγάλου κοπαδιού στις εύφορες εκτάσεις του ποταμού Κολοράντο, από έναν προκλητικό άντρα -άσσο στο τράβηγμα του πιστολιού- ο οποίος διεκδικεί με τα όπλα τη γη αυτή, σκορπίζοντας τον πανικό και τον θάνατο στους νόμιμους ιδιοκτήτες/ράντσερς της περιοχής. Ένας εξ αυτών, όμως, μία μέρα προτού δολοφονηθεί άνανδρα, προλαβαίνει να στείλει ένα μήνυμα στον Κάπταιν Κούπερ, ο οποίος αναθέτει στα τέσσερα θρυλικά παιδιά την εξιχνίαση της υπόθεσης και την επιβολή του νόμου. Η τετράδα φτάνει στη περιοχή, συναντιέται με τους αγανακτισμένους, όσο και φοβισμένους ράντσερς και αναλαμβάνει άμεσα δράση. Το τέλος όμως είναι συναρπαστικό, απρόβλεπτο και κρύβει εκπλήξεις!

Αρκετή δράση, κοφτή γραφή και πολύ ενδιαφέρουσα εξέλιξη, αποτελούν τα κύρια χαρακτηριστικά αυτής της ιστορίας που διατηρεί αμείωτο το ενδιαφέρον της. Εκείνο που παρατήρησα όμως, διαβάζοντας το συγκεκριμένο τεύχος, είναι τα πολλά ορθογραφικά λάθη κάτι που δε μας είχε συνηθίσει ποτέ το αγαπημένο μας περιοδικό.

Την αξέχαστη αυτή ιστορία την διάβασα στο τεύχος 565 του Μικρού Κάου-μπόυ.

Κριτική: 3,5/5

Σχολιασμός 2: adamsjim

Το μεγαλύτερο πρόβλημα, μετά το τέλος της αποκλειστικής δημοσίευσης στο περιοδικό ιστοριών του Μαρμαρίδη, ήταν ότι οι καινούριοι συγγραφείς άργησαν πολύ να μπουν στο πνεύμα του περιοδικού (ή δεν το κατάφεραν ποτέ, κάποιοι). Φυσικά, κανένας από αυτούς δεν είχε και την συγγραφική δεινότητα εκείνου. Εκφραστικά και λεκτικά λάθη ή συχνές αλλαγές προσώπων γραφής, ήταν συχνό φαινόμενο στις ιστορίες τους.

Και όχι μόνο αυτό. Κάποιοι δεν γνώριζαν βασικά στοιχεία για την χρονική περίοδο για την οποία έγραφαν. Έτσι, μπέρδευαν την εποχή της Άγριας Δύσης με κατοπινές εποχές της αμερικανικής Ιστορίας, με αποτέλεσμα να εμφανίζουν στα κείμενά τους γεγονότα ή αντικείμενα που δεν θα έπρεπε. Επίσης, ήταν φανερό ότι δεν είχαν "διαβάσει" την εποχή και έτσι δυσκολευόταν πολλές φορές ο αναγνώστης να καταλάβει ότι διαβάζει γουέστερν.

Όλα σχεδόν τα παραπάνω αρνητικά στοιχεία, βρίσκονται εν αφθονία και στην ιστορία της σημερινής μας παρουσίασης.

Θα μου πείτε: τότε, γιατί την παρουσιάζουμε;

Έχουμε τονίσει κι άλλες φορές ότι στην συγκεκριμένη ενότητα παρουσιάζουμε τις "Αξέχαστες Ιστορίες" που έχουμε διαβάσει πριν πολλά χρόνια και μας έκαναν τόση εντύπωση που χαράχτηκαν στη μνήμη μας. Αυτό δεν σημαίνει ότι αν τις ξαναδιαβάσουμε σήμερα θα μας εντυπωσιάσουν εξίσου...

Η συγκεκριμένη ιστορία έχει όλα εκείνα τα στοιχεία που θα μπορούσαν να την κάνουν πραγματικά "δυνατή": ένας γελαδάρης που θέλει να κλέψει τις εκτάσεις γης κάποιων ράντσερς, μια Θρυλική Τετράδα που κινδυνεύει να χαθεί από κάποιο έντονο φυσικό φαινόμενο, πολύ πιστολίδι, μάχες και μια μονομαχία του Τζιμ Άνταμς με έναν πολύ γρήγορο πιστολέρο! Αν σε όλα αυτά προσθέσεις και το καταπληκτικό εξώφυλλο της πρώτης έκδοσης (ένα από τα ομορφότερα εξώφυλλα του περιοδικού), τότε δεν είναι ανάγκη να απορείς γιατί μας εντυπωσίασε κάποτε αυτή η ιστορία. Δυστυχώς, σήμερα, δεν μπορώ να φανώ επιεικής μαζί της -και ούτε φυσικά με τον συγγραφέα της...

Υπόθεση: Ένα κοπάδι γελάδια, οδηγημένο από σκληροτράχηλους κάου-μπόυς, με επικεφαλή έναν άγριο Μεξικανό, τον Αλαμόζα, φτάνει σε μια εύφορη περιοχή. Εκεί αποφασίζουν να εγκατασταθούν, ερχόμενοι σε σύγκρουση με τους ιδιοκτήτες των ραντς. Εκείνοι, βλέποντας ότι δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα με τους εισβολείς, αποφασίζουν να συνεργαστούν. Στο μεταξύ, τα τέσσερα παιδιά του νόμου, κινδυνεύουν όταν το φαράγγι στο οποίο κινούνται, πλημμυρίζει από νερά της βροχής...

Την αξέχαστη αυτή ιστορία την διάβασα στο τεύχος 565 του Μικρού Κάου-μπόυ.

Κριτική: 1/5

Επόμενη "Αξέχαστη Ιστορία":

"Η πόρτα της κολάσεως"

Αναζητήστε την στα τεύχη 411, 848 και 1294 του περιοδικού "Μικρός Σερίφης", διαβάστε την και στείλτε μας τα κείμενά σας στο e-mail του blog (selidesnostalgias@gmail.com), το συντομότερο δυνατόν. Μην ξεχάσετε να αναφέρετε την κριτική σας για την περιπέτεια και σε ποιο τεύχος την διαβάσατε!

Σημείωση: Τα εξώφυλλα και οι εσωτερικές εικόνες των περιοδικών που παρουσιάζονται καλύπτονται από τα πνευματικά δικαιώματα των δημιουργών. Παρακαλούμε να είστε ιδιαίτερα προσεκτικοί σε περιπτώσεις αντιγραφής.
Επιμέλεια κειμένων και παρουσίασης: Πλαφουτζής Παναγιώτης
Για το http://selidesnostalgias.blogspot.gr/ - 2016