Κόμικς και Σινεμά 5: Δικαστής Ντρεντ / Judge Dredd (1995)

Στο μέλλον, ο Νόμος είναι υπόθεση ενός και μόνο άντρα!

Σκηνοθέτης: Danny Cannon

Ηθοποιοί: Sylvester Stallone, Armand Assante, Rob Schneider, Max von Sydow, James Remar, James Earl Jones, Diane Lane, Ewen Bremner, Jürgen Prochnow, Balthazar Getty, Joan Chen, Mitch Ryan, Adrienne Barbeau

Διάρκεια: 96'

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: Παρασκευή 6 Οκτωβρίου 1995

Βρισκόμαστε στο 2139. Ο κόσμος όπως τον ξέρουμε έχει καταστραφεί από πυρηνικούς πολέμους και την εγκληματική βία που ακολούθησε. Ο πλανήτης Γη έχει γίνει σχεδόν ολόκληρος μια απέραντη έρημος και ο κόσμος έχει μαζευτεί στις μεγαλουπόλεις. Ο πληθυσμός έχει αυξηθεί επικίνδυνα, συνεχώς γίνονται εξεγέρσεις από τους εκνευρισμένους πολίτες και τα βίαια επεισόδια έχουν γίνει πια καθημερινότητα στις ειδήσεις. Η αστυνομία έχει αντικατασταθεί από τους Δικαστές, ένα επίλεκτο σώμα, όπου είναι ταυτόχρονα αστυνομικοί, δικαστές και εκτελεστές.

Ο πιο σκληρός Δικαστής είναι ο Dredd, όπου είναι ατρόμητος και εφαρμόζει το νόμο χωρίς να συγχωρεί, γι' αυτό και τον τρέμουν όλοι οι παράνομοι. Ο Dredd, όμως, έχει και πολλούς εχθρούς. Έτσι, κάποια μέρα, θα κατηγορηθεί για φόνο που δεν έπραξε. Έχοντας πέσει θύμα ενός σατανικού σχεδίου, ο Dredd θα ξεφύγει και θα αναζητήσει την εκδίκηση.

Ο Dredd δεν εφαρμόζει απλά το νόμο, αυτός ο ίδιος είναι ο νόμος!

Στην Ελλάδα γνωρίσαμε τον Δικαστή Dredd την δεκαετία του '80, μέσα από το περιοδικό "Αγόρι", ενώ πολλά χρόνια αργότερα κυκλοφόρησαν κάποιες περιπέτειες του και σε ένα δικό του, ανεξάρτητο περιοδικό. Τώρα τελευταία κυκλοφορεί σε τεύχη-τόμους που συγκεντρώνουν όλες τις ιστορίες της αρχικής έκδοσης. Το ιδιόμορφο στοιχείο του κόμικ είναι ότι πέρα από τις μεγάλες δόσεις βίας, το διακρίνουν ένα παράξενο μαύρο χιούμορ, καθώς και αρκετά στοιχεία... μελλοντολογικής σάτιρας. Χαρακτηριστικό του κόμικ είναι το γεγονός ότι ποτέ δεν έχουμε δει το πρόσωπο του Dredd. Ποτέ δεν βγάζει το κράνος του και αυτό είναι ένα βασικό κομμάτι από τα πολλά που φτιάχνουν το παζλ του χαρακτήρα του, έτσι ώστε να αποκλείεται οτιδήποτε ανθρώπινο.

Το κόμικ γεννήθηκε παράλληλα με τη κυκλοφορία του μυθικού περιοδικού “2000 A.D.”. Ο εκδότης και ένας εκ των δημιουργών του τελευταίου, Patt Mills, επιστράτευσε τον συγγραφέα John Wagner, που τον γνώριζε από παλιότερες συνεργασίες, ζητώντας του βοήθεια για να γεμίσει τις σελίδες του καινούργιου περιοδικού. Τον προέτρεψε μάλιστα να δημιουργήσει έναν χαρακτήρα στα πρότυπα του “Βρόμικου Χάρυ“, ενός κινηματογραφικού αντί-ήρωα που ήταν πολύ στα πάνω του εκείνη την εποχή. Κι ενώ ο Wagner σπάει το μυαλό του και εμφανίζει ίσως τον πιο δημοφιλή κόμικ-χαρακτήρα όλων των εποχών, σε συνεργασία με τον “φευγάτο” σχεδιαστή Carlos Ezquerra, αποφασίζει να τα παρατήσει για το όνειρο ενός άλλου περιοδικού που θα αποφέρει περισσότερα χρήματα!

Ο Mills δεν πτοείται, παίρνει τις ιδέες και το σύμπαν του Wagner και σε συνεργασία με τον Peter Harris, φτιάχνουν την πρώτη περιπέτεια του “Δικαστή Ντρεντ”. Καθώς όμως βιάζεται και δεν συμφωνεί με τις αλλαγές που θέλει να κάνει ο Ezquerra στα αρχικά του σχέδια, δίνει το κείμενο στο νεαρό Mike McMahon για να το σκιτσάρει. Ο Ezquerra, εκνευρισμένος από αυτή τη συμπεριφορά, παραιτείται και γυρνάει σε παλιότερα πρότζεκτ του.

Έτσι, τον Μάρτιο του 1977, στο δεύτερο τεύχος του νεότευκτου “2000 A.D.”, γίνεται κάτι -δυσάρεστα- πρωτότυπο, εμφανίζεται η πρώτη ιστορία των αστυνόμων-δικαστών του μέλλοντος (προεξέχοντος του αμείλικτου Ντρεντ) και οι πραγματικοί του δημιουργοί δεν είναι πουθενά στην υλοποίησή της (αν και αναφέρονταν κανονικά ως δημιουργοί).

Η ζωή όμως κάνει κύκλους (και μάλιστα, καμιά φορά γρήγορους) κι έτσι, στο τεύχος 9 ο Wagner θα επιστρέψει και θα ξεκινήσει να γράφει μερικές από τις καλύτερες ιστορίες που έχουν γραφτεί για τον Δικαστή Ντρεντ σε συνεργασία με ένα πλήθος σχεδιαστών — συμπεριλαμβανομένου και του Ezquerra! Η συνέχεια αποδείχθηκε υπέρλαμπρη, ο ήρωας εμφανίστηκε σχεδόν σε κάθε τεύχος του “2000 A.D.”, απέκτησε δικό του κόμικ, μπήκε σε εφημερίδες και σύγχρονα περιοδικά, έγινε ταινίες, video-games, pop icon με λίγα λόγια και για πολλά χρόνια...

Μέρος του κειμένου προέρχεται από:
http://fridge.gr/