Έχετε αναρωτηθεί ποτέ ποιοι είναι εκείνοι οι καλλιτέχνες που χρωματίζουν τα πανέμορφα σχέδια στα κόμικς που διαβάζουμε; Η αλήθεια είναι πως πολλοί από τους σημαντικότερους δημιουργούς κόμικς, γνώρισαν την επιτυχία επειδή έτυχε να συνεργαστούν με κάποιους σπουδαίους "χρωματιστές", που έκαναν την δουλειά τους να φαίνεται ακόμα πιο όμορφη!
Στα κόμικς, ένας ζωγράφος (colorist) είναι υπεύθυνος για την προσθήκη χρώματος στο ασπρόμαυρο σχέδιο που έχει δημιουργήσει κάποιος σκιτσογράφος. Στη μεγαλύτερη διάρκεια του 20ου αιώνα, οι colorists πρόσθεταν τα χρώματα χρησιμοποιώντας βούρτσες και βαφές οι οποίες στη συνέχεια χρησιμοποιούνταν ως οδηγοί για την παραγωγή των πλακών εκτύπωσης. Από τα τέλη του 20ου αιώνα, όλο και πιο συχνά άρχισαν να χρησιμοποιούν ψηφιακά μέσα, που κάνουν πλέον τους διαχωρισμούς των χρωμάτων ηλεκτρονικά, οδηγώντας έτσι την δουλειά τους σε πολύ υψηλότερα επίπεδα ομοιόμορφης εκτύπωσης.
Παρά το γεγονός ότι οι περισσότεροι Αμερικανοί colorists εργάζονται οι ίδιοι σε εκδοτικές εταιρείες παραγωγής κόμικς (είτε ως υπάλληλοι είτε ως ελεύθεροι επαγγελματίες), υπάρχουν μερικά Στούντιο Χρωματισμού, που προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στους εκδότες. American Color, Olyoptics και Digital Chameleon είναι κάποιες από τις σημαντικές εταιρείες στον τομέα αυτό.
Ο colorist Steve Oliff και οι συνεργάτες του στην Olyoptics ήταν από τους πρώτους που χρησιμοποίησαν τους υπολογιστές για να κάνουν χρωματικούς διαχωρισμούς. Αν και υπήρχαν και άλλες εταιρείες που πειραματίζονταν με τους υπολογιστές, ο Oliff και το πλήρωμά του ήταν οι πρώτοι που συνδύασαν πολλές τεχνικές. Το 1987, το ιαπωνικό manga Akira βρισκόταν στο στάδιο της προετοιμασίας για να μεταφραστεί και να δημοσιευθεί από την Marvel Comics. Ο Oliff επιλέχθηκε ως ζωγράφος και έπεισε τους υπεύθυνους της Marvel ότι ήρθε η ώρα για να δοκιμάσουν τον ψηφιακό χρωματισμό. Μετά τη δημοσίευση του Akira το 1988, ο ψηφιακός χρωματισμός έγινε όλο και πιο διαδεδομένος στην βιομηχανία των comics!
Μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1990, παρόλο που οι μεγαλύτερες εκδοτικές εταιρείες κόμικς χρησιμοποιούσαν τους υπολογιστές, υπήρχαν πολλές διακυμάνσεις σε σχέση με τις τεχνικές. Η DC Comics επέτρεπε την χρήση μόνο μιας ψηφιακής παλέτας 64 χρωμάτων, ενώ η Marvel είχε επεκταθεί στα 125 χρώματα. Η Dark Horse Comics χρησιμοποιούσε ακόμη περισσότερες παραλλαγές. Τα κυρίαρχα προγράμματα που χρησιμοποιούνταν κατά τη διάρκεια εκείνης της εποχής ήταν τα Color Prep και Tint Prep, μέχρι που, στα μέσα της δεκαετίας του 1990, εμφανίστηκε το Adobe Photoshop το οποίο έγινε και το κυρίαρχο πρότυπο της βιομηχανίας.
Οι βελτιώσεις στην τεχνολογία που χρησιμοποιείται για το χρωματισμό είχαν μεγάλο αντίκτυπο και στον τρόπο που αντιλαμβάνονταν το κόμικς οι αναγνώστες. Πριν από τη χρήση των ηλεκτρονικών υπολογιστών, οι καλλιτέχνες σχεδιαστές χρησιμοποιούσαν συχνά το στυλό ή το πινέλο για να δώσουν την αίσθηση της σκίασης, πολλές φορές χωρίς επιτυχή αποτέλεσμα. Τώρα πια, ο σκιτσογράφος είναι πιο πιθανό να αφήσει το σχέδιο ανοικτό και να δώσει το περιθώριο στον χρωματιστή να εισάγει σκίαση μέσω διακύμανσης των αποχρώσεων ή με την προσθήκη ενός στρώματος ημιδιαφανούς μαύρου.
Οι περισσότεροι σύγχρονοι colorists εργάζονται πια με ψηφιακά μέσα, με τη χρήση εργαλείων κυρίως του Photoshop. Για να γίνουν περισσότερο κατανοητά όλα τα παραπάνω, καθώς και οι δυνατότητες των σύγχρονων χρωματιστών, δημοσιεύουμε ένα σκίτσο του Superman, με έξι διαφορετικές χρωματικές παραλλαγές, ανάμεσά τους και εκείνη που τελικά έφτασε να γίνει εξώφυλλο! Τα έργα μιλούν από μόνα τους...
Πλαφουτζής Παναγιώτης, για το blog "Σελίδες Νοσταλγίας", 2016.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου