Πολλές φορές αναρωτιέμαι τι είναι αυτό που με ωθεί στο να συλλέγω περιοδικά και κόμικς. Γιατί σπαταλάω τα ωραία μου λεφτουδάκια σε διάφορες εκδόσεις που άλλοτε μπορεί να τις διαβάσω μετά βουλιμίας και άλλοτε να τις βάλω σε ένα ντουλάπι και να μην τις διαβάσω ποτέ; Πως μπορώ να δικαιολογηθώ γι’ αυτές μου τις κινήσεις στα υπόλοιπα μέλη της οικογένειάς μου που αναρωτιούνται γιατί έχω κάνει κατάληψη στους περισσότερους αποθηκευτικούς χώρους του σπιτιού;
Η απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα δεν είναι τόσο απλή. Αν θέλω πραγματικά να εντοπίσω την αιτία για τη συγκεκριμένη συμπεριφορά μου, θα πρέπει να μπω στα χωράφια μιας πολύ δύσκολης επιστήμης, αυτής της Ψυχολογίας. Θα πρέπει να αναζητήσω στο παρελθόν όλα εκείνα τα κομμάτια του παζλ που συνέθεσαν την προσωπικότητά μου από παιδί και μάλιστα να ξεμοναχιάσω τα πιο πολύχρωμα από τα κομμάτια αυτού του παζλ. Και ποια είναι αυτά; Είναι τα κομμάτια εκείνα που περιλαμβάνουν τις επαφές μου με τα κόμικς. Τα κομμάτια αυτά του παζλ είναι τα πιο πολύχρωμα, αυτά στα οποία μου άρεσε να γυρίζω και να ξαναγυρίζω, ακόμα κι όταν το παζλ είχε προχωρήσει πολύ περισσότερο κι εγώ θα έπρεπε να αναζητώ άλλα, καινούρια κομμάτια.
Ακόμα και στις πιο άσχημες στιγμές της ζωής μου, ήξερα έναν τρόπο να ισορροπήσω την ψυχική μου κατάσταση, να ηρεμήσω, να βρω έναν τρόπο να δω με πιο ψύχραιμο μυαλό την κάθε δυσκολία. Χωνόμουν μέσα στις στοίβες από τα περιοδικά μου, τα χάζευα, τα ταξινομούσα ξανά και ξανά, τα διάβαζα με τις ώρες…
Η ενασχόληση με αυτά μου δημιουργεί πάντα ένα αίσθημα γαλήνης και ηρεμίας. Αν είμαι στρεσαρισμένος, μετά από μια δύσκολη μέρα, έχω τον τρόπο να κοιμηθώ σαν πουλάκι. Το καλύτερο υπνωτικό για μένα ήταν πάντα ένα κόμικς!
Οι ήρωές μου, πολλοί. Τζιμ Άνταμς, Γιώργος Θαλάσσης, Κάπταιν Μαρκ, Μπλεκ, Όμπραξ, Μίστερ Νο, Σπάιντερ Μαν, Σούπερμαν, Κόναν ο βάρβαρος… Εκείνοι, πολεμούσαν, κυνηγούσαν κακοποιούς (ή τους κυνηγούσαν στρατιές αντιπάλων), τα έβαζαν με άγριες φυλές Ινδιάνων και επικίνδυνους εξωγήινους, κινδύνευαν τη ζωή τους σελίδα τη σελίδα, κι εγώ… απλά έκλεινα το κάθε τεύχος και την έπεφτα για ύπνο! Μαγική αίσθηση! Το πώς μπορεί τη μια στιγμή να είσαι χωμένος μέσα σε μία ζούγκλα και την άλλη στιγμή χωμένος κάτω από το πάπλωμα δεν μπορεί εύκολα να το καταλάβει ένας γονιός που δεν έχει διαβάσει ποτέ του κόμικς!
Βέβαια, σ’ αυτό το τελευταίο, εγώ δεν είχα κανένα παράπονο. Οι γονείς μου ήταν και οι δύο λάτρεις των περιοδικών αυτών, οπότε μετά τα σχολικά μαθήματα είχα όλη την ευχέρεια να διαβάσω και τις περιπέτειες των αγαπημένων μου ηρώων!
Τώρα, το γιατί εκτός από το να τα διαβάζω αποφάσισα και να τα συλλέγω, είναι κάτι που έχει να κάνει με την προσωπική μου ιδιοσυγκρασία ίσως. Άλλωστε, όποιος διαβάζει κόμικς, δεν είναι απαραίτητα και συλλέκτης. Πρέπει να έχεις και κάποιο άλλο μικρόβιο που να σε ωθήσει να προχωρήσεις σε συλλογή. Ποιο είναι αυτό το μικρόβιο; Δεν ξέρω αν έχει συγκεκριμένη ονομασία, ίσως η… Ψυχολογία να το ξέρει…
Πλαφουτζής Παναγιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου