Οι ελληνικές ταινίες που λατρέψαμε 14: Η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα (1965)

Είδος Ταινίας: Κωμωδία

Πρωταγωνιστούν: Τζένη Ζαχαροπούλου, Τασσώ Καββαδία, Τάκης Παναγιωτόπουλος, Σταύρος Ξενίδης, Ντόρα Αναγνωστοπούλου, Νάσος Κεδράκας, Μπέτυ Μοσχονά, Μίκα Φλωρά, Μάρω Κοντού, Λίλη Παπαγιάννη, Κώστας Δούκας, Κατερίνα Γώγου, Καίτη Λαμπροπούλου, Θόδωρος Κεφαλόπουλος, Δημήτρης Κούκης, Δημήτρης Καλλιβωκάς, Δέσπω Διαμαντίδου, Δέσποινα Νικολαΐδου, Γιώργος Τζιφός, Γιώργος Ρώης, Γιώργος Κωνσταντίνου, Γιάννης Ιωαννίδης, Άγγελος Αντωνόπουλος

Σκηνοθεσία: Γιώργος Τζαβέλλας

Σενάριο: Γιώργος Τζαβέλλας

Μουσική: Κώστας Καπνίσης

Διάρκεια: 101'

Υπόθεση:

Ο Αντώνης Κοκοβίκος, διευθυντικό στέλεχος κάποιου υπουργείου, ζούσε επί δέκα και πλέον χρόνια με μια φτωχή και αγράμματη γυναίκα, την Ελένη. Αυταρχικός και σατράπης καθώς ήταν, της συμπεριφερόταν σαν να ήταν σκλάβα, αποφεύγοντας να τη γνωρίσει ακόμα και στους φίλους του. Εκείνη υπέμενε αγόγγυστα τα πάνδεινα, φροντίζοντας, αγαπώντας και υπακούοντας τον Αντωνάκη της. Στην κηδεία κάποιου φίλου του, ο Αντώνης υποχρεώνεται εκ των πραγμάτων να συστήσει την Ελένη στους φίλους του. Οι σύζυγοι των τελευταίων εκτιμούν αμέσως τα προσόντα της Ελένης. Όλοι τώρα πιέζουν τον Αντώνη να παντρευτεί το χρυσό κορίτσι, πράγμα που γίνεται. Αμέσως μετά το γάμο, ο Αντώνης διαπιστώνει ότι τώρα η Ελένη έχει απαιτήσεις. Δεν είναι πια αυτή που ήταν, πράγμα που τον εξοργίζει πολύ και τον κάνει να επιθυμεί τη διάλυση του γάμου. Η Ελένη ζητάει μεν διαζύγιο αλλά αρνείται να δεχτεί την πλουσιοπάροχη διατροφή που της επιδικάζουν τα δικαστήρια. Μετά από αρκετά χρόνια, οι δύο πρώην σύζυγοι ξανασυναντιούνται στο παλιό τους σπίτι, το οποίο τώρα κατεδαφίζεται προκειμένου να δοθεί αντιπαροχή για ανέγερση πολυκατοικίας. Οι αναμνήσεις τους κατακλύζουν αναπάντεχα κι αποφασίζουν να δώσουν στη σχέση τους μια δεύτερη ευκαιρία.

Σχόλια:

Πρόκειται για μια από τις πιο επιτυχημένες ταινίες στην ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου, με πλήθος αναφορών στη ζωή και στα προβλήματα της μικροαστικής τάξης στις αρχές της δεκαετίας του '60. Τελευταία ταινία του Γιώργου Τζαβέλλα. Διασκευή ενός παλαιότερου δικού του θεατρικού έργου με το οποίο τερμάτισε τη θεατρική του καριέρα ο Βασίλης Λογοθετίδης το 1958. Ο Τζαβέλλας, είχε δώσει κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, τον προσωρινό τίτλο Η Αστεφάνωτη. Όταν πληροφορήθηκε πως ο σκηνοθέτης Νίκος Αβραμέας, γύριζε τη δική του Αστεφάνωτη, τον άλλαξε δινοντας τον τίτλο που όλοι γνωρίζουμε. Το ζευγάρι των πρωταγωνιστών, Κωνσταντίνου - Κοντού, δίνει ένα πραγματικό ρεσιτάλ ερμηνείας.

Βραβεία/Διακρίσεις:

Βραβείο σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ του Σικάγο.

Επίσημη συμμετοχή στο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ Βερολίνου.

Ταξίδεψε στο εξωτερικό και πήρε εξαιρετικές κριτικές.

Ατάκες:

ΕΛΕΝΗ (ΚΟΝΤΟΥ): Γιατί δεν μιλάς Αντωνάκη μου; Σε στενεύουν τα παπούτσια σου;

ΑΝΤΩΝΑΚΗΣ (ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ): Τα παπούτσια; Δε λες πώς κρατήθηκα και δε διέκοψα το μυστήριο, κυρία Κοκοβίκου, που με ξενύχιασες με δόξα και τιμή; Και πάνω στον κάλο μου με την ποδάρα σου. Ακούς εκεί να με πατήσεις! Δεν με ξέρεις καλά εμένα. σε βάζω κάτω και σε πατάω εγώ, κυρία Κοκοβίκου. Σε πατάω και σε σκίζω σα σαρδέλα.

ΕΛΕΝΗ: Αααα! Μέχρι εδώ Αντωνάκη.

ΑΝΤΩΝΑΚΗΣ: Για σκασμός κυρία Ελενίτσα μου, που τολμάς και μου βάζεις και φωνή.

ΕΛΕΝΗ: Σκασμός εσύ, Αντωνάκη μου.

ΟΔΗΓΟΣ: Καλορίζικο το σπιτικό σας.

ΑΝΤΩΝΑΚΗΣ: Δε μου λες, άκουσα καλά ή με γελάνε τα αυτιά μου; Είπε "σκασμός Αντωνάκη";

ΟΔΗΓΟΣ: Όχι. Είπε "σκασμός, Αντωνάκη μου".

ΑΝΤΩΝΑΚΗΣ: Πάλι καλά. Δηλαδή αν δεν ονειρεύομαι και είμαι ξύπνιος, πρέπει ή να σκοτώσω άνθρωπο ή να πάρω το καπελάκι μου και να φύγω!

ΟΔΗΓΟΣ: Αργά κύριος. Τώρα μπήκε η κουλούρα.

ΑΝΤΩΝΑΚΗΣ: Κουλούρα;

ΟΔΗΓΟΣ: Έτσι είναι. Τώρα σταματάνε οι γλύκες και αρχίζει η παντόφλα.

ΑΝΤΩΝΑΚΗΣ: Δε μου λες, παθός είσαι;

ΟΔΗΓΟΣ: Παθός και μαθός.

ΑΝΤΩΝΑΚΗΣ: Αυτό που σου λέω εγώ.

ΕΛΕΝΗ: Αυτό που σου λέω εγώ.

ΑΝΤΩΝΑΚΗΣ: Σύνελθε Ελένη.

ΕΛΕΝΗ: Σύνελθε εσύ Αντωνάκη.

ΑΝΤΩΝΑΚΗΣ: Πρόσεχε, γιατί εγώ είμαι παλάβρας. Δε λογαριάζω τιποτα. Παίρνω αυτή τη στιγμή το καπελάκι μου και φεύγω.

ΕΛΕΝΗ: Άκουσε να δεις Αντωνάκη μου. Δέκα χρόνια μ' έπρηξες "παίρνω το καπελάκι μου" και "παίρνω το καπελάκι μου". Ε, λοιπόν πάρε το καπελάκι σου κι ώρα καλή στην πρύμνη σου κι αγέρα στα πανιά σου.

ΑΝΤΩΝΑΚΗΣ: Αααα, με καπέλωσε. Φεύγωωω... φεύγωωω....

ΑΝΤΩΝΑΚΗΣ: Μίλα ρε Χαράλαμπε. Μας κανονίζει και τα δωμάτια η γυναίκα σου.

ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ (ΞΕΝΙΔΗΣ): Κατίνα, πάψε να ρυθμίζεις τις υποθέσεις των άλλων. Κατίνα αλτ!

ΚΑΤΙΝΑ (ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗ): Τα αλτ και τις αγριάδες σου, όχι σε μένα. Στους νεοσύλλεκτους Μπούλη.

ΑΝΤΩΝΑΚΗΣ: "Μπούλη";

ΚΑΤΙΝΑ: ...και σε παρακαλώ, όταν μιλάω εγώ, εσύ ρούφα τ' αυγό σου!

ΑΝΤΩΝΑΚΗΣ: Τι είναι αυτό ρε;

ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ: Μια οικογενειακή μας έκφρασις.

ΑΝΤΩΝΑΚΗΣ: Δηλαδή, κάτι σαν "σκασμός", ε; Ώρε "σούζα"!

ΕΡΓΟΛΑΒΟΣ (ΔΟΥΚΑΣ): Βρε δεν πάτε να ξεκουμπιστείτε από δω. Ειδοποία ρε Καραβάγκο! Που' σαι ρε μπούρδα; Το φελέκι σου!