Το «απαγορευμένο» μυθιστόρημα του 18ου αιώνα,
για πρώτη φορά στην ελληνική γλώσσα
για πρώτη φορά στην ελληνική γλώσσα
Διακόσια εβδομήντα επτά χρόνια περίμενε το όνομα της Φρανσουάζ ντε Γκραφινί, για να γραφτεί με ελληνικούς χαρακτήρες. Η συγγραφέας ενός από τα μεγαλύτερα best seller κατά τον 18ο αιώνα ήταν παντελώς άγνωστη στην τουρκοκρατούμενη τότε Ελλάδα και παρέμεινε έτσι και στους επόμενους αιώνες, καθώς η επαναστατική θεματολογία του έργου της θεωρούνταν «απαγορευμένος καρπός» για οποιονδήποτε εκδότη.
Οι "Επιστολές μιας Περουβιανής" εκδόθηκαν το 1747 και μεμιάς, έγιναν από τα πιο δημοφιλή αναγνώσματα, με περισσότερες από πενήντα εκδόσεις να κυκλοφορούν στη Γαλλία και σαράντα μεταφράσεις στην υπόλοιπη Ευρώπη.
Πρόκειται για ένα από τα πρώτα βιβλία με φεμινιστικά –μεταξύ άλλων– μηνύματα και το πρώτο, με πρωταγωνίστρια-παρατηρήτρια μια γυναίκα.
Ωστόσο, η σκληρή κριτική ματιά της συγγραφέα απέναντι σε όλα τα δεινά του δυτικού κόσμου, στην πατριαρχία, στις αδικίες, στον άκρατο καπιταλισμό, στα θρησκευτικά παράδοξα, καθώς και τα φιλελεύθερα μηνύματά της, χαρακτηρίστηκαν ως «επικίνδυνες σοσιαλιστικές ιδέες, ανάξιες ανάγνωσης» από τον Σαρλ-Ωγκυστέν Σαιντ-Μπεβ περί το 1850. Έκτοτε, η ένδοξη φήμη του μυθιστορήματος άρχισε να φθίνει.
Έπρεπε να φτάσουμε στα τέλη του 20ού αιώνα, για να αναβιώσουν ξανά στο εξωτερικό, μέσα από προσεγμένες εκδόσεις, οι περιπέτειες της νεαρής ιθαγενούς πριγκίπισσας Ζίλια, που απήχθη στο Περού από τους «βάρβαρους» Ισπανούς κατακτητές και κατέληξε εγκλωβισμένη στην –έμπλεη κοινωνικών ανισοτήτων– Γαλλία, μακριά από τον έρωτα της ζωής της, τον βασιλιά των Ίνκας, Άζα.
Σήμερα, παραπάνω από δυόμισι αιώνες μετά την αρχική έκδοση των "Επιστολών μιας Περουβιανής", ζωντανεύει ξανά, για πρώτη φορά στην ελληνική γλώσσα, ο θρύλος του «χαμένου έρωτα» της Ζίλια και του Άζα.
«Χωρίς χρυσό είναι αδύνατον να αποκτήσεις ένα κομμάτι γης, την οποία η φύση προσέφερε για να τη μοιράζονται όλοι οι άνθρωποι. Αλλά χωρίς να έχεις αυτό που λένε «ιδιοκτησία», δεν μπορείς να αποκτήσεις χρυσό. Είναι μια αντίφαση απελπιστικά αντίθετη με την κοινή λογική. Κι αυτός ο ξιπασμένος λαός, ακολουθώντας έναν εντελώς κούφιο κώδικα τιμής, απολύτως δικής τους επινόησης, θεωρεί ντροπή να κερδίζεις τα απαραίτητα για τη συντήρηση και τη θέση σου, με οποιονδήποτε άλλο τρόπο εκτός από την είσπραξή τους από τον ηγεμόνα. Ωστόσο, αυτός ο άρχοντας ευνοεί με τη γενναιοδωρία του μόνο ελάχιστους υπηκόους του σε σχέση με όλους τους υπόλοιπους που βρίσκονται σε ανάγκη».
—Françoise de Graffigny (Απόσπασμα από την 20ή Επιστολή)
"Ένα αριστούργημα του 18ου αιώνα που προσφέρει μια μοναδική οπτική στη δυτική κοινωνία, μέσα από τα μάτια μιας ιθαγενούς".
—Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας (BNF)
"Η Γκραφινί καταφέρνει να συνδυάσει την ευαισθησία με την κοινωνική κριτική. Και με αυτό τον τρόπο, δημιουργεί ένα έργο διαχρονικής αξίας".
–Project MUSE
Οι "Επιστολές μιας Περουβιανής" εκδόθηκαν το 1747 και μεμιάς, έγιναν από τα πιο δημοφιλή αναγνώσματα, με περισσότερες από πενήντα εκδόσεις να κυκλοφορούν στη Γαλλία και σαράντα μεταφράσεις στην υπόλοιπη Ευρώπη.
Πρόκειται για ένα από τα πρώτα βιβλία με φεμινιστικά –μεταξύ άλλων– μηνύματα και το πρώτο, με πρωταγωνίστρια-παρατηρήτρια μια γυναίκα.
Ωστόσο, η σκληρή κριτική ματιά της συγγραφέα απέναντι σε όλα τα δεινά του δυτικού κόσμου, στην πατριαρχία, στις αδικίες, στον άκρατο καπιταλισμό, στα θρησκευτικά παράδοξα, καθώς και τα φιλελεύθερα μηνύματά της, χαρακτηρίστηκαν ως «επικίνδυνες σοσιαλιστικές ιδέες, ανάξιες ανάγνωσης» από τον Σαρλ-Ωγκυστέν Σαιντ-Μπεβ περί το 1850. Έκτοτε, η ένδοξη φήμη του μυθιστορήματος άρχισε να φθίνει.
Έπρεπε να φτάσουμε στα τέλη του 20ού αιώνα, για να αναβιώσουν ξανά στο εξωτερικό, μέσα από προσεγμένες εκδόσεις, οι περιπέτειες της νεαρής ιθαγενούς πριγκίπισσας Ζίλια, που απήχθη στο Περού από τους «βάρβαρους» Ισπανούς κατακτητές και κατέληξε εγκλωβισμένη στην –έμπλεη κοινωνικών ανισοτήτων– Γαλλία, μακριά από τον έρωτα της ζωής της, τον βασιλιά των Ίνκας, Άζα.
Σήμερα, παραπάνω από δυόμισι αιώνες μετά την αρχική έκδοση των "Επιστολών μιας Περουβιανής", ζωντανεύει ξανά, για πρώτη φορά στην ελληνική γλώσσα, ο θρύλος του «χαμένου έρωτα» της Ζίλια και του Άζα.
«Χωρίς χρυσό είναι αδύνατον να αποκτήσεις ένα κομμάτι γης, την οποία η φύση προσέφερε για να τη μοιράζονται όλοι οι άνθρωποι. Αλλά χωρίς να έχεις αυτό που λένε «ιδιοκτησία», δεν μπορείς να αποκτήσεις χρυσό. Είναι μια αντίφαση απελπιστικά αντίθετη με την κοινή λογική. Κι αυτός ο ξιπασμένος λαός, ακολουθώντας έναν εντελώς κούφιο κώδικα τιμής, απολύτως δικής τους επινόησης, θεωρεί ντροπή να κερδίζεις τα απαραίτητα για τη συντήρηση και τη θέση σου, με οποιονδήποτε άλλο τρόπο εκτός από την είσπραξή τους από τον ηγεμόνα. Ωστόσο, αυτός ο άρχοντας ευνοεί με τη γενναιοδωρία του μόνο ελάχιστους υπηκόους του σε σχέση με όλους τους υπόλοιπους που βρίσκονται σε ανάγκη».
—Françoise de Graffigny (Απόσπασμα από την 20ή Επιστολή)
"Ένα αριστούργημα του 18ου αιώνα που προσφέρει μια μοναδική οπτική στη δυτική κοινωνία, μέσα από τα μάτια μιας ιθαγενούς".
—Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας (BNF)
"Η Γκραφινί καταφέρνει να συνδυάσει την ευαισθησία με την κοινωνική κριτική. Και με αυτό τον τρόπο, δημιουργεί ένα έργο διαχρονικής αξίας".
–Project MUSE
Ξενόγλωσσος τίτλος: Lettres d'une Péruvienne
Συγγραφέας: Françoise de Graffigny
Μετάφραση: Στέλλα Αναγνώστου-Δάλλα
Φιλολογική επιμέλεια: Γιάννης Κοκοβιάδης
Τυπογραφική επιμέλεια: Μαργαρίτα Κωτσίνη
ISBN13: 9786185745141
Αριθμός σελίδων: 200
Διαστάσεις: 21x15
Ημερομηνία έκδοσης: Σεπτέμβριος 2024
Αρχική τιμή: 16,00€
Εκδότης: Belle Époque
📚4872
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου