Λογοτεχνικές Προτάσεις 87 / Βιβλιοκριτική: Η εκδίκηση του Σαλαθιήλ (Μυθιστόρημα Φαντασίας)

Το χρονικό μιας εκδίκησης, μέσα σε μυθικούς κόσμους με παράξενα πλάσματα… κόσμους όπου όλα μπορούν να συμβούν...

Στον Ελιέζερ, έναν κόσμο κρυμμένο και μακρινό, η μαγεία, η απιθανότητα και η ρευστότητα του καλού και του κακού κατοικοεδρεύουν στις ζωές και στον θάνατο των πλασμάτων του.

Ο Σαλαθιήλ είναι ο ήρωας ενός άλλου κόσμου, στην απαρχή μιας πορείας μεγάλης, στο τέλος της οποίας πάντα θα μάχονται η δυσβάσταχτη εξιλέωση και η θλίψη της θυσίας του ατόμου για τον κόσμο του. Πριν καν αρχίσει η κατάρρευση της πολύχρωμης κοινωνίας του Ελιέζερ, θα προηγηθεί η πτώση και η αναζωπύρωση της ευτυχίας του Σαλαθιήλ. Θα μπορέσει να επιβιώσει σ’ έναν τόσο δύσκολο, αν και όμορφο, κόσμο; Θα βρει την άκρη στο μυστήριο που τάραξε τη γαλήνια ζωή του; Πώς αντιμετωπίζεται η εκδίκηση σ’ έναν κόσμο διαφορετικό από τον δικό μας;

Αυτό είναι το πρώτο βιβλίο της τριλογίας για τον κόσμο του Ελιέζερ. Εδώ ξετυλίγεται το χρονικό της ιστορίας που πυροδοτεί τη ζωή και το απόμακρο πεπρωμένο μας. Και ξεκινά όπως κάθε ιστορία εκδίκησης που σέβεται τα αίτια, την οδύνη, την υπόστασή της: με μια δολοφονία.

Η ώρα είχε περάσει. Ο Σαλαθιήλ ένιωθε μικρές ενοχλήσεις στο στομάχι του κι αποφάσισε πως είχε έρθει πια η ώρα να σπάσει την ευγενική απομόνωση του πατέρα του και να τον καλέσει για δείπνο. Πήγε στην κάμαρά του… Δεν τον βρήκε εκεί. Έψαξε και στο υπόλοιπο σπίτι. Τον κάλεσε πολλές φορές, σε μια στιγμή νόμισε πως αστειευόταν…

Άνοιξε την εξώπορτα, αρκετά παραξενεμένος. Αντίκρισε τον πατέρα του στη ρίζα μιας κοντινής βαλανιδιάς. Ήταν ασάλευτος. Χαμογέλασε μόνος του και φώναξε περιπαιχτικά μα με μια τρυφερότητα γνώριμη πολύ: «Πατέρα έφαγα τον κόσμο να σε βρω κι εσύ ξεράθηκες στον ύπνο.» Και γέλασε μόνος του πάλι.

Το χαχανητό του ακούστηκε παράταιρο μες στη σιωπή της ήσυχης νυχτιάς. Αίφνης σοβάρεψε… Καμία ανταπόκριση από το ασάλευτο κορμί του πατέρα του, του Ελιακείμ.

Προχώρησε αργά προς το μέρος της γέρικης δρυός και κοκάλωσε μπρος στο άψυχο κουφάρι του πατέρα του. Μια πληγή απ’ όπου ανάβλυζε γαλαζωπό αίμα έχασκε στο στήθος του… Ο γιος έμεινε για ώρα καρφωμένος μπροστά στον πατέρα του αντικρίζοντας την αγριότερη σκηνή της ζωής του. Τον μοναδικό άνθρωπο που αγάπησε, παραιτημένο, σκοτωμένο κατά γης…

Σελίδες Νοσταλγίας/Παναγιώτης Πλαφουτζής: Μια ξεχωριστή ιστορία φαντασίας, με πρωτότυπους χαρακτήρες και υπόθεση, γραμμένη σε υπέροχη γλώσσα.
Όταν ξεκίνησα να διαβάζω αυτό το βιβλίο, κατάλαβα αμέσως ότι έχω να κάνω με κάτι πολύ ιδιαίτερο. Ο συγγραφέας δεν σου αφήνει περιθώρια να μην πιστέψεις κάτι τέτοιο, καθώς από τη μια η υπόθεση του έργου και από την άλλη ο τρόπος γραφής του, σε θέτουν προ των ευθυνών σου: ή συνεχίζεις και το διαβάζεις μέχρι τέλους ή το διακόπτεις και πηγαίνεις σε κάτι άλλο!
Εγώ αποφάσισα να το συνεχίσω, γοητευμένος όχι τόσο από την ιστορία, όσο από τον τρόπο γραφής του Ελευθερόπουλου. Χειρίζεται εκπληκτικά τη γλώσσα, ενώ σε αρκετά σημεία θαύμασα το ύφος και το λεξιλόγιό του.
Η υπόθεση της ιστορίας έχει να κάνει με έναν γιο που ψάχνει να βρει τον δολοφόνο του πατέρα του, σε έναν φανταστικό κόσμο, που πραγματικά δεν μοιάζει ιδιαίτερα με κανέναν απ’ όσους φανταστικούς κόσμους γνωρίζουμε. Στην αναζήτησή του θα βρει συμμάχους αλλά και αντιπάλους, που συναγωνίζονται μεταξύ τους για το ποιος έχει πιο ιδιαίτερα και εξωπραγματικά χαρακτηριστικά.
Η πορεία του πρωταγωνιστή προς την λύτρωση της εκδίκησης παρουσιάζει πολλά προβλήματα, καθώς ως χαρακτήρας είναι πολύ αδύναμος και πολλές φορές υπερκεράζεται από άλλους δευτερεύοντες χαρακτήρες. Ο συγγραφέας δείχνει να ξεχνά σε αρκετά σημεία ποιος είναι ο στόχος όχι μόνο του πρωταγωνιστή του αλλά και ο δικός του.
Ο αναγνώστης κουράζεται από την παρέλαση των ιδιαίτερων πλασμάτων που εμφανίζονται χωρίς προφανή λόγο, ενώ αισθάνεται πως συνεχώς είναι απών από τα πραγματικά γεγονότα που εξασφαλίζουν την πορεία προς την τελική δικαίωση. Σε αυτό συνεισφέρει ο ίδιος ο Ελευθερόπουλος, με την συνήθειά του να αποφεύγει να παρουσιάσει όλες τις σημαντικές αναμετρήσεις σε πρώτο χρόνο. Για όσα σημαντικά συνέβησαν, μαθαίνουμε αργότερα μέσα από τις διηγήσεις των πρωταγωνιστών. Χάνεται έτσι η συναισθηματική επαφή με τους ήρωες, αφού ξέρεις ήδη ότι με κάποιον τρόπο επέζησαν και δεν ήσουν «μαζί» τους όταν εκείνοι για παράδειγμα πολεμούσαν.
Και θα το ξαναγράψω. Πολλοί ιδιαίτεροι χαρακτήρες, με πολλά ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Ειλικρινά, δεν καταλαβαίνω γιατί κάποια πλάσματα θα έπρεπε να κινούνται τόσο πολύ στα όρια της καρικατούρας ή ακόμα και του γελοίου. Αποκορύφωμα τα «μην-μην», τα περίπου ανθρώπινα κεφάλια που περπατούσαν πάνω σε δύο παλάμες και κρύβονταν μέσα στο χώμα.
Το τέλος το πρόσμενα με ανυπομονησία, γιατί η ιστορία με είχε κουράσει. Δεν ξέρω αν η τριλογία που φιλοδοξούσε να δημιουργήσει ο συγγραφέας ολοκληρωθεί ποτέ. Εγώ, πάντως, δεν θα διάβαζα άλλο βιβλίο με την υπόθεση να εξελίσσεται στον κόσμο του Ελιέζερ. Και την «Εκδίκηση του Σαλαθιήλ» την προτείνω μόνο στους φίλους της φανταστικής λογοτεχνίας που έχουν μάθει να «εξερευνούν» παράξενους κόσμους.
Βέβαια, θεωρώ ότι ο συγγραφέας έχει τεράστιες δυνατότητες και μπορεί να μας προσφέρει πολύ καλύτερα μυθιστορήματα από αυτό, αρκεί να ξεκαθαρίσει στο μυαλό του τι θέλει: να γράφει απλά ιστορίες με υπερβολικά ιδιαίτερους χαρακτήρες ή έργα που πραγματικά έχουν κάτι να πουν;
Κριτική: ✰✰✰✰✰✮✮✮✮✮

Συγγραφέας: Τζώρτζης Ελευθερόπουλος

Σελίδες: 376

Διαστάσεις: 14 x 20,5 εκ.

Εξώφυλλο: Μαλακό

ISBN: 978-960-461-483-7

Ημερομηνία κυκλοφορίας: 2011

Τιμή: €15,90

Εκδότης: Κλειδάριθμος