Τετάρτη 20 Απριλίου 2016

Οι ταινίες που αγαπήσαμε 32: Τα σαγόνια του καρχαρία / Jaws (1975)


Μην μπείτε στο νερό ξανά!

Παραγωγή: Universal Pictures
Σκηνοθεσία: Steven Spielberg
Σενάριο: Peter Benchley, Carl Gottlieb
Βασισμένο στο βιβλίο “Jaws” του Peter Benchley
Μουσική: John Williams
Πρωταγωνιστούν: Roy Scheider, Robert Shaw, Richard Dreyfuss, Lorraine Gary, Murray Hamilton
Διάρκεια: 124΄
Πρεμιέρα: 20 Ιουνίου 1975

Όλα κυλούν ήρεμα σε ένα νησί με κύριο εισόδημα τον τουρισμό, μέχρι τη στιγμή που εμφανίζεται ένας καρχαρίας που επιτίθεται σε ανθρώπους. Αν και ο αρχηγός της αστυνομίας, μετά τις πρώτες επιθέσεις, επιμένει να κλείσουν οι παραλίες, ο δήμαρχος αρνείται, φοβούμενος την οικονομική ζημιά. Όταν, όμως, ο αριθμός των θυμάτων αρχίζει να αυξάνεται, ο αστυνόμος, ένας ειδικός για τους καρχαρίες κι ένας έμπειρος καπετάνιος αναχωρούν για να σκοτώσουν τον καρχαρία, προτού προκαλέσει κι άλλα προβλήματα. Δεν γνωρίζουν, όμως, με τι έχουν να κάνουν…




Η ταινία ήταν η πρώτη μεγάλη επιτυχία του 26χρονου τότε σκηνοθέτη, Στήβεν Σπίλμπεργκ, η οποία τον καταξίωσε στον χώρο.
Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων όμως, φοβόταν ότι θα έχανε τη δουλειά του. Ο προϋπολογισμός για την παραγωγή προέβλεπε ότι τα γυρίσματα θα έπρεπε να ολοκληρωθούν σε 55 μέρες, αλλά τελικά διήρκεσαν 159. Οι καθυστερήσεις κόστισαν 5 επιπλέον εκατομμύρια δολάρια. Λίγο έλειψε να κοστίσουν και τη δουλειά του Σπίλμπεργκ.
Ο σκηνοθέτης παραδέχτηκε το λάθος του. Ήταν η απειρία του, εξαιτίας της οποίας δεν υπολόγισε πόσο δύσκολο θα ήταν το γύρισμα στον ωκεανό.
Είχε τη δυνατότητα να κάνει τα γυρίσματα σε κλειστό στούντιο με πισίνα, αλλά θεώρησε ότι το αποτέλεσμα θα ήταν λιγότερο ρεαλιστικό.
Έτσι χρειάστηκε να πληρώσει την «ύβρη», όπως είπε κι ο ίδιος, του σκηνοθέτη που νόμισε ότι μπορούσε να τα βάλει με τη φύση.
Εκτός, όμως, από τα ανεξέλεγκτα καιρικά φαινόμενα, είχε να αντιμετωπίσει τους μηχανικούς καρχαρίες, οι οποίοι πάθαιναν συνέχεια βλάβες.
Το συνεργείο είχε φτάσει στα όριά της εξάντλησης και ο Σπίλμπεργκ τους άκουγε να σχολιάζουν ότι ποτέ δεν είχε καθυστερήσει ταινία τόσο πολύ.



Τελικά όμως, όπως αποδείχτηκε, η καθυστέρηση ωφέλησε την ταινία.
Ο σκηνοθέτης εκμεταλλεύτηκε τον επιπλέον χρόνο για να εμπλουτίσει το σενάριο με διάφορα κωμικά στοιχεία, που αγαπήθηκαν πολύ από το κοινό.
Και αντί να περιμένει να επισκευαστούν οι μηχανικοί καρχαρίες, απλώς γύρισε τις σκηνές χωρίς αυτούς.
Αντί να δείχνει τον καρχαρία να κατασπαράζει τους ανθρώπους, έδειχνε μόνο να παλεύουν στο νερό και το αίμα να απλώνεται.




Με αυτό τον τρόπο δημιουργούσε τρόμο και πανικό, ακριβώς επειδή κανείς δεν μπορούσε να δει την «πηγή» του κακού.
Οι κριτικοί σχολίασαν ότι ο Σπίλμπεργκ δημιούργησε ένα θρίλερ αντάξιου του «μαιτρ» του είδους, Άλφρεντ Χίτσκοκ, ο οποίος συνήθως δεν έδειχνε το «κακό», αλλά άφηνε τον θεατή να το φανταστεί. Το αποτέλεσμα ήταν εντυπωσιακό. Η ιδέα του καρχαρία, σε συνδυασμό με την υποβλητική μουσική του συνθέτη Τζον Γουίλιαμς, τρομοκράτησε μικρούς και μεγάλους.



Η ταινία έκανε πρεμιέρα στις 20 Ιουνίου του 1975. Οι παραγωγοί ανησυχούσαν ότι κανείς δεν θα μπει στον κόπο να δει μια νέα ταινία καλοκαιριάτικα και δεδομένου ότι είχε μαθευτεί πως πρωταγωνιστούσε μηχανικός καρχαρίας. Το πρώτο Σαββατοκύριακο της προβολής τους, «Τα σαγόνια του καρχαρία» συγκέντρωσαν 7 εκατομμύρια δολάρια από εισιτήρια και μέχρι τον Σεπτέμβριο, με 124 εκατομμύρια δολάρια έσοδα, είχαν ξεπεράσει τον «Νονό», κατακτώντας τον τίτλο του πιο εμπορικού φιλμ της -μέχρι τότε- Ιστορίας.
Η επιρροή της ταινίας στάθηκε τόσο μεγάλη που ακόμα και σήμερα πολλοί πιστεύουν ότι πίσω της κρύβονταν κοινωνικά μηνύματα. Ο Σπίλμπεργκ πάντα επέμενε ότι πρόκειται απλώς για μια ταινία με έναν καρχαρία, όμως πολλαπλές είναι οι θεωρίες που υποστηρίζουν το αντίθετο. Χαρακτηριστικό είναι ότι ο Φιντέλ Κάστρο είχε λατρέψει την ταινία, τονίζοντας ότι συμβολίζει το πώς οι Μαρξιστικές πεποιθήσεις ανατρέπουν τις καπιταλιστικές υπερβάσεις...


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...